W nawiązaniu do artykułu „Antoniemu Macierewiczowi grozi zamach? Tak twierdzi SKW” z dnia 13.04.2017 r. opublikowanego w Wirtualnej Polsce, informuję, co następuje:
Jednym z ustawowych zadań Żandarmerii Wojskowej jest wykonywanie czynności ochronnych w stosunku do uprawnionych osób (podstawa prawna: art. 4 ust. 1 pkt 18 Ustawy z dnia 24 stycznia 2001r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych Dz.U. 2016 poz. 1483 t.j. z późn. zm.)
Czynności ochronne wykonywane są na podstawie Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 grudnia 2001 roku w sprawie osób, w stosunku do których Żandarmeria Wojskowa wykonuje czynności ochronne, oraz zakresu i trybu współdziałania Żandarmerii Wojskowej z Biurem Ochrony Rządu.
Osobą uprawnioną do ochrony przez Żandarmerię Wojskową jest między innymi Minister Obrony Narodowe. Przywołane powyżej rozporządzenie określa następujące formy czynności ochronnych, realizowanych przez ŻW:
- ochrona bezpośrednia
- ochrona w miejscach pracy
- ochrona w miejscach czasowego pobytu
- pilotowanie kolumn pojazdów
- rozpoznanie pirotechniczno-radiologiczne
- ochrona sanitarna żywienia
- czynności rozpoznawcze i prewencyjne wobec obsługi prasowej i radiowo-telewizyjnej.
Jednocześnie w celu zapewnienia skutecznej ochrony osobom uprawnionym, przy zastosowaniu powyższych form ochrony, podejmowane są różnego typu działania zmierzające do realizacji nałożonego przez ustawodawcę zadania. Środki i metody pracy podejmowane w tym zakresie podlegają szczególnej ochronie na zasadzie ustawy o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych oraz ustawy z 5 sierpnia 2010 o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1167.) w związku z czym nie mogą być ujawniane. Formalnoprawna ochrona określonych form i metod pracy stosowanych do ochrony najważniejszych osób wynika konieczności zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa osobom ochranianym. Tym samym, wszelkie publikacje, w których dziennikarze ujawniają stosowane formy i metody pracy, wykorzystywane techniki oraz kierowane do ochrony siły i środki uznać należy za nieodpowiedzialne i szkodliwe. Takie działanie przyczynia się do utrudniania realizacji ustawowych zadań ochronnych, a w konsekwencji doprowadzić może do narażenia na niebezpieczeństwo osoby ochranianej.
Żandarmeria Wojskowa realizując zadania ochronne wobec wszystkich osób, które jakie do tej pory obejmowały urząd Ministra Obrony Narodowej, stosowała się i stosuje do zasady: siły, środki i metody pracy dostosowywane są do konkretnego przedsięwzięcia, w którym uczestniczy osoba ochraniana i zagrożeń, jakie potencjalnie są przewidywane na podstawie przeprowadzonej analizy ryzyka.
Formy czynności ochrony bezpośredniej, metody pracy i używane środki, przez Żandarmerię Wojskową wobec ministra Antoniego Macierewicza są tożsame z tymi, jakie Żandarmeria Wojskowa stosowała wobec poprzednio urzędujących ministrów obrony narodowej.
Do najtrudniejszych przedsięwzięć realizowanych przez ochronę ministra obrony narodowej dedykowanych jest co najwyżej kilkunastu żandarmów. Nie jest prawdą, jak podano w artykule, że nad ministrem Antonim Macierewiczem „czuwa prawie stu funkcjonariuszy Żandarmerii Wojskowej”, albowiem Wydział Ochrony OS ŻW Warszawa, poza ochroną ministra ON, realizuje także inne przedsięwzięcia ochronne m.in. ochronę wojskowych delegacji zagranicznych przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ochronę osób oraz delegacji ochranianych przez Biuro Ochrony Rządu podczas ich pobytu na terenie jednostek wojskowych oraz innych osób na podstawie odrębnej decyzji Ministra Obrony Narodowej.
Kontrola miejsc czasowego przebywania osób ochranianych oraz środków transportu, którymi te osoby się przemieszczają nie powinna budzić żadnych wątpliwości.
Są to podstawowe formy działań ochronnych, które reguluje wyżej cytowane rozporządzenie. Tożsame formy działań ochronnych realizuje Biuro Ochrony Rządu wobec osób, które podlegają jego ochronie.
mjr Anna Pęzioł-Wójtowicz
Rzecznik Prasowy MON
UWAGA: komunikaty publikowane są w serwisie PAP bez wprowadzania przez PAP SA jakichkolwiek zmian w ich treści, w formie dostarczonej przez nadawcę. Nadawca komunikatu ponosi odpowiedzialność za jego treść – z zastrzeżeniem postanowień art. 42 ust. 2 ustawy prawo prasowe.(PAP)
