„Pedagogika seksualna różnorodności - Krytyka obowiązującej doktryny” – to tytuł naukowego sympozjum, jakie odbyło się w sobotę w Wiesbaden. Wystąpienia pokryły tematycznie niemal całe spektrum ideologii gender.

Organizatorami sympozjum w Domu Zdrojowym były dwa stowarzyszenia, działające w Niemczech: Sieć na rzecz Małżeństwa i Rodziny z siedzibą w Reichelsheim oraz Demokracja dla Wszystkich z Magdeburga. Pierwsze z nich realizuje w Niemczech akcje zwracające uwagę na znaczenie małżeństwa i rodziny, by także w następnych pokoleniach rodzina, powstała wskutek związku kobiety z mężczyzną, stała się powszechnym wzorcem do naśladowania. Organizacja ta zwraca uwagę na fakt, że w najbogatszym państwie Unii Europejskiej, jakim są Niemcy, 1,2 mln dzieci żyje z pomocy socjalnej.

Sytuacja rodzin w Niemczech jest katastrofalna – ocenia Sieć. Aktualnie co drugi związek małżeński kończy się rozwodem w okresie pierwszych 5 lat. Cierpią na tym przede wszystkim dzieci. Z badań wynika, że przeżycia dzieci z rozbitych rodzin wywołują długotrwałe skutki w ich psychice. Nauczyciele uskarżają się, że szkoła nie daje często rady usunąć w procesie pedagogicznym zaniedbań zawinionych przez rodziców. Aby dzieci mogły osiągnąć w przyszłości dojrzałą osobowość, konieczna jest – zwłaszcza w okresie pierwszych trzech lat życia – obecność obojga rodziców. Stąd inwestycje w relacje rodziców z dziećmi są co najmniej tak samo ważne, jak inwestycje w oświatę i naukę – postuluje Sieć na rzecz Małżeństwa i Rodziny.

Demokracja dla Wszystkich to organizacja obejmująca 28 stowarzyszeń prorodzinnych, politycznych, inicjatyw obywatelskich i zaangażowanych osób prywatnych (jak np. znana w Polsce niemiecka socjolog i pisarka Gabriele Kuby). Organizacja jest naśladowcą francuskiego ruchu La Manif Pour Tous, który wyprowadził na ulice ponad półtora miliona Francuzów w obronie rodziny i małżeństwa i opowiada się za małżeństwem i rodziną, „na których to zasadza się od wieków nasze społeczeństwo”. ”Bronimy się przeciwko wszelkim przenikliwym próbom reedukacji podejmowanym przez dobrze zorganizowane grupy lobbystyczne i ideologów” – dodaje Demokracja dla Wszystkich.

Organizatorzy sympozjum w Wiesbaden zwrócili uwagę na to, że seksualność dotyczy najbardziej intymnej sfery człowieka; dlatego też proces uświadamiania jest najbardziej newralgicznym zadaniem wychowawczym, stanowiącym przede wszystkim obowiązek rodziców. Szkoła zajmuje w tym procesie dopiero drugie miejsce. Tymczasem w szkołach niemieckich poczesne miejsce zajmuje „seksualna pedagogika różnorodności”, prowadząca coraz bardziej do konfliktów z rodzicami. Eksperci uczestniczący w sympozjum zajęli się przyczynami, metodami i argumentami używanymi przez tę pedagogikę, poddając je krytycznej analizie z perspektywy prawnej, historycznej, filozoficznej, teologicznej i naukowej.

Reklama

Prof. dr Harald Seubert z Bazylei i Monachium jest filozofem i religioznawcą. Mówił on w Wiesbaden o nietykalności godności ludzkiej i o tych, którzy jej zagrażają. Seubert jest prezesem Towarzystwa im. Martina Heideggera. Mieszka w Norymberdze. Z niepokojem dostrzega w Niemczech erozję w życiu duchowym i jego radykalizację, prowadzącą do brutalności w debacie publicznej. Przejawem tego zdaniem prof. Seuberta jest „pedagogika seksualna” rzekomej różnorodności, prowadzona przez ikony głównego nurtu: opuszcza ona, manipulując i ingerując, fundament obyczajowy wolności - uważa profesor. Ta pedagogika – podkreśla Seubert - nie jest tolerancyjna, lecz tendencyjnie totalitarna.

Krytykiem ideologii gender jest też dr Teresa Nentwig z Getyngi. Zwróciła ona na siebie uwagę głośną nie tylko w kręgach naukowych pracą poświęconą wsparciu, udzielanym pedofilom przez Senat (rząd landowy) Berlina – omówiła ona w niej „eksperyment” Helmuta Kentlera (1928-2008), znanego niemieckiego psychologa, profesora w Hanowerze, ikony seksualnej rewolucji 1968 roku w Niemczech. Senat Berlina powierzył w latach 70. pedofilom opiekę nad małoletnimi w ramach tego eksperymentu. Były to początki liberalnej „pedagogiki seksualnej”, podobnie jak w szkole w Odenwald w Hesji, gdzie głównie dyrektor elitarnej szkoły, Gerold Becker (do uczniów należeli znani politycy Zielonych, Joschka Fischer i Daniel Cohn-Bendit) w latach 70. i 80. wykorzystał seksualnie ponad 130 powierzonych jego pieczy uczniów.

„Nauka spoczywa na fundamencie z jasno zdefiniowanych pojęć i empirycznie dających się sprawdzić wizji rozwojowych” – mówił prof. dr. Jakob Pastoetter, seksuolog, antropolog kulturowy, od roku 2006 prezes Niemieckiego Towarzystwa Badań Społecznych nad Seksualnością. Tymczasem – uważa naukowiec – tych podstawowych warunków nie spełnia ani pojęcie „seksualność dziecięca” czy też wizja „rozwoju psychoseksualnego”. Uczony prowadził badania w Niemczech i w USA, jest organizatorem kongresów naukowych. A właśnie w tym miejscu otwiera się szerokie pole dla nieporozumień i manipulacji – powiedział Pastoetter, który jest autorem stwierdzenia, że tak zwana rewolucja seksualna wyzwoliła nie tyle seksualność, co jej formę komercyjną, czyli pornografię.

Prawnik, specjalista w zakresie prawa konstytucyjnego i publicznego prawa gospodarczego, wykładowca w Getyndze, prof. dr Christian Winterhoff, przypomniał w Wiesbaden, że w procesie wychowania seksualnego państwo zobowiązane jest nie tylko do wstrzemięźliwości i tolerancji, ale i do dopilnowania, by szkoła powstrzymała się od indoktrynowania uczniów. Opinie uczonego, wygłaszane publicznie, wywołały krytykę ze strony środowiska LGBTI, które organizuje w niemieckich szkołach w ramach zajęć (w Szlezwiku-Holsztynie) pogadanki o tematyce homoseksualnej i tym podobnych. W działalność tę uderza zwłaszcza postulat Winterhoffa przyznania rodzicom prawa do zwalniania z lekcji na temat „seksualnej różnorodności”.

Sympozjum w Wiesbaden cieszyło się wielkim zainteresowaniem – dla wielu osób zabrakło miejsc w sali. Przed Domem Zdrojowym miała miejsce demonstracja środowiska LGBTI; zamiast zapowiadanych kilku tysięcy wzięło w niej udział kilkuset uczestników. Organizacje lewicowe starały się zapobiec organizacji sympozjum. Przewodniczący frakcji CDU w ratuszu, Bernhard Lorenz, stwierdził jednak, że „udaremnianie uroczystości nie pokrywa się z naszą wizją demokratycznego i otwartego społeczeństwa miejskiego w Wiesbaden”.

Jan Bogatko (PAP)

>>> Polecamy: Czy Niemcy naprawdę są egalitarnym państwem?