W tegorocznych wyborach do obsadzenia jest 171 mandatów, o które ubiega się 1996 kandydatów. Do głosowania uprawnionych jest 76 tys. tzw. wielkich elektorów - posłów, senatorów, radnych regionalnych, radnych okręgów i delegatów rad gmin.
"Każde miejsce wygrane w Senacie jest dla nas zwycięstwem" - podkreśliła tuż po otwarciu lokali wyborczych Aurore Berge, rzecznik prasowy partii La Repulique En Marche (Republika naprzód - REM) w Zgromadzeniu Narodowym.
Pomimo, iż już wiadomo, że względu na różnicę czasu w Nowej Kaledonii wygrał REM, te wybory to duże wyzwanie dla partii prezydenta Emmanuela Macrona, który, by móc kontynuować reformy konstytucyjne, potrzebuje poparcia 555 parlamentarzystów, czyli trzech piątych Zgromadzenia Narodowego i Senatu.
Z tego powodu prezydent stara się pozyskać centrowych i radykalnych kandydatów na senatorów z partii Republikanie (LR), a także z ugrupowania socjalistów. Zadanie to wydaje się być bardzo trudne ze względu na malejącą popularność szefa państwa, co jest wynikiem cięć budżetowych i sporu o reformę kodeksu pracy.
"Te wybory są pierwszym poważnym testem dla Emmanuela Macrona i jego partii REM" – pisze tygodnik "L'Express".
Liczba miejsc do obsadzenia w Senacie zależy od liczby mieszkańców danego okręgu wyborczego. Ponadto od 2013 roku obowiązuje zasada, że każdy kandydat musi zaprezentować swego zastępcę o odmiennej płci.
W niedzielnych wyborach nie został zachowany absolutny parytet płci. Wśród kandydatów jest 1087 mężczyzn i 909 kobiet. Większość ugrupowań politycznych, startujących w tegorocznych wyborach, jest reprezentowanych przez większą liczbę mężczyzn, niż kobiet. Wyjątek stanowią tylko ekolodzy - 64 kobiety i 60 mężczyzn oraz Ruch Demokratyczny MoDem - 18 kobiet i 16 mężczyzn.
Według informacji podanych na stronie internetowej Senatu, prawicowi kandydaci stanowią większość. Podczas gdy przedstawicieli Republikanów i prawicy jest 582, socjalistów (PS) i pozostałych lewicowców jest tylko 410. 210 osób to reprezentanci prezydenckiej partii REM i jej sympatycy.
"Typowy profil kandydata w tegorocznych wyborach do Senatu to osoba o poglądach prawicowych, będąca na emeryturze" - czytamy na łamach centroprawicowego dziennika "Le Figaro".
We Francji władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu - Senatu i Zgromadzenia Narodowego. Senat, o 6-letniej kadencji, liczący obecnie 348 członków, wybierany jest w głosowaniu pośrednim. Jedna trzecia jego składu jest odnawiana co trzy lata. Wyboru dokonuje kolegium elektorów składające się z posłów, senatorów, radnych regionalnych, radnych okręgów i delegatów rad gmin. Siedzibą Senatu jest Pałac Luksemburski, położony w szóstej dzielnicy Paryża.
Zgromadzenie Narodowe, o 5-letniej kadencji, wybierane jest w wyborach powszechnych, w dwóch turach, według systemu większościowego, w okręgach jednomandatowych. W jego skład wchodzi 577 deputowanych. Głosowanie do Zgromadzenia Narodowego jest obowiązkowe; jeśli absencja nie jest uzasadniona grozi kara grzywny w wysokości 100 euro.
Elektorzy w nadchodzących wyborach nie należą do sympatyków Macrona - pisze "Le Figaro". Według tej gazety surowo oceniają oni pierwsze kroki prezydenta Francji, zarówno w polityce gospodarczej, jak i społecznej. Nie akceptują niektórych postulowanych przez Macrona zmian w kodeksie pracy. Nie podoba im się także planowane przez prezydenta obniżenie podatków dla wielkich korporacji z 33 do 25 procent. Nie zgadzają się też z ograniczaniem o ok. 60 mld euro rocznie wydatków państwa na cele socjalne.
Zamiarem prezydenta Macrona "zdaje się być wykorzystanie ewentualnego podziału panującego pomiędzy kandydatami do miejsc w Senacie, aby po wyborach próbować uformować sojusze służące jego politycznym celom" – pisze "L’Express".
Z Paryża Joanna Gołębiowska (PAP)
