Strategia - zaprezentowana przez ministra rozwoju społecznego Jean-Yves'a Duclosa - jest połączeniem funkcjonujących już federalnych programów pomocowych w łącznej kwocie 22 mld dolarów kanadyjskich, wydanych i zaplanowanych do wydania na lata 2016-2019; chodzi m.in. o wsparcie dla rodziców, gwarantowane dodatki do emerytur, krajową strategię budownictwa mieszkaniowego, wsparcie dla rozwoju transportu publicznego czy wczesnej edukacji. Częścią planu są także programy uznawania kwalifikacji z innych krajów, szczególnie istotne dla nowych imigrantów czy pożyczki na opłacenie kosztów wymaganych w niektórych przypadkach kanadyjskich egzaminów.
Nowością jest pierwszy w historii Kanady wskaźnik poziomu ubóstwa (Official Poverty Line), określony dla – początkowo - 50 regionów Kanady. Wskaźnik będzie tworzony na podstawie wybranych dóbr i usług niezbędnych do zaspokojenia podstawowych potrzeb, takich jak zdrowa żywność, mieszkanie, ubranie i transport.
W strategii zadeklarowano, że już do przyszłego roku, dzięki oferowanym instrumentom, powyżej poziomu ubóstwa powinno się znaleźć 650 tys. osób żyjących w biedzie, zaś do 2030 roku liczba Kanadyjczyków żyjących w ubóstwie powinna się zmniejszyć o połowę. Według danych w 2016 roku w biedzie żyło 3,7 mln Kanadyjczyków, czyli ponad 10 proc. ludności kraju; 1,9 mln z nich żyło w głębokim ubóstwie.
Rząd zamierza powołać krajowy zespół doradców ds. ubóstwa, który co roku ma przedstawiać raport o poziomie życia Kanadyjczyków. Powołanie grupy doradców, tak jak ogłoszenie wskaźnika ubóstwa, mają zostać wpisane do ustawy o zwalczaniu biedy (Poverty Reduction Act).
Celem rządowej strategii jest umożliwienie jak największej liczbie niezamożnych Kanadyjczyków osiągnięcie poziomu klasy średniej oraz ochrona klasy średniej przed ubożeniem.
Ogłoszenie rządowego planu zbiegło się w czasie z decyzjami władz prowincji Ontario, które postanowiły zlikwidować pilotażowy program dochodu gwarantowanego w prowincji. Pod koniec lipca konserwatywny rząd regionalny Douga Forda wstrzymał program po zaledwie roku jego funkcjonowania.
Jak informowała wówczas minister ds. dzieci, społeczności i służb socjalnych w rządzie Ontario Lisa MacLeod, likwidacja programu jest częścią zmian w systemie opieki społecznej w prowincji. MacLeod przyznała, że konserwatyści tym samym złamali obietnice wyborcze, w których zobowiązywali się do utrzymania pilotażu, twierdziła jednak, że program nie zachęca do poszukiwania pracy. Jednocześnie dane o jego uczestnikach wskazują, że dwie trzecie z nich ma pracę, choć niskopłatną.
W lipcu instytut badawczy Angus Reid opublikował badanie na temat biedy w Kanadzie. Wynika z niego, że 16 proc. Kanadyjczyków ma stałe problemy finansowe, a kolejnym 11 proc. finansowe kłopoty mogą grozić w bliskiej przyszłości.
Z Toronto Anna Lach
>>> Polecamy: U bogatych podatki spadają, u biednych wzrastają
