Koncern naftowy Rosnieft został objęty unijnymi sankcjami gospodarczymi 12 września, wraz z firmami Gazprom Nieft i Transnieft. Restrykcje obejmują zakaz zakupu, sprzedaży, świadczenia usług inwestycyjnych lub pomocy w emisji papierów wartościowych i innych instrumentów finansowych o terminie zapadalności powyżej 30 dni.
Z kolei Rotenberg zakwestionował przed Sądem UE nałożone na niego restrykcje wizowe i finansowe. Rotenberg to udziałowca spółki Giprotransmost i sparingowy partner prezydenta Rosji Władimira Putina w judo. UE uzasadniła decyzję o wpisaniu go na czarną listę tym, że Rotenberg zbudował swą fortunę w czasie rządów Putina, a jego spółka zdobyła ważne kontrakty w trakcie przygotowań do zimowych igrzysk olimpijskich w Soczi. Firma Giprotransmost otrzymała w drodze przetargu publicznego kontrakt na studium wykonalności budowy mostu z Rosji do zaanektowanego przez Rosję Krym.
>>> Czytaj też: Tania ropa pogrzebała ZSRR. Teraz zatopi Rosję Putina?
Zaostrzając w minionych miesiącach sankcje wobec Rosji UE kilkakrotnie nowelizowała podstawę prawną do decyzji o wprowadzeniu restrykcji, aby uniknąć sytuacji, że decyzje te zostaną zakwestionowane przez sąd. W praktyce unijne sankcje zaskarżane są często i zdarza się, że Sąd UE nakazuje uchylenie restrykcji. W styczniu 2013 roku sprawę w Luksemburgu wygrał irański bank Mellat, na który Unia nałożyła sankcje w 2010 roku za wspieranie irańskiego programu nuklearnego.
Z kolei we wrześniu Sąd UE unieważnił decyzję o objęciu białoruskiego dziennikarza państwowej telewizji ONT zakazem wjazdu do państw UE, uznając, że Rada UE m.in. naruszyła jego prawo do obrony i nie udowodniła, że zajmował "wpływowe stanowisko".
