Nowy terminal powstaje w Fujairah w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Otwarcie portu, który będzie mógł pomieścić więcej ropy niż zużywa dziennie Wielka Brytania, to najnowszy etap budowy wartej 5,5 mld dolarów inwestycji.
Po zakończonej budowie możliwości eksportowe nowego terminala pozwolą rywalizować z portami w Rotterdamie i w Singapurze.
Plany powstania portu w Fujairah sięgają 1991 roku i wojny w Zatoce Perskiej. Problemy tankowców z przekraczaniem Cieśniny Ormuz stały za decyzją o potrzebie zbudowania terminala. Większość inwestycji była prowadzona w czasie, kiedy baryłka ropy kosztowała ponad 100 dolarów. Fundusze wyłożył zarówno sektor prywatny jak i państwowy.
Zjednoczone Emiraty Arabskie zbudowały rurociąg o długości 370 km ciągnący się od pół naftowych w Abu Zabi do portu już w 2012 roku. Instalacje mogą obecnie pomieścić do 60 mln baryłek ropy, co równa się sześciu dniom produkcji Arabii Saudyjskiej, czyli około dwie trzecie dziennego zapotrzebowania na świecie.
Ale Fujairah nie jest jeszcze skończony. Urzędnicy portowi twierdzą, że aby osiągnąć wystarczającą pojemność, która pozwoli im rywalizować z Singapurem, potrzebują jeszcze dwóch lat. Wtedy staną się największym terminalem w Azji.
Władze ZEA zapewniają o zaangażowaniu lokalnych i federalnych władz w kontynuację prac w porcie pomimo niskich cen ropy. W planach jest nawet budowa drugiego terminala.
Zalety portu to dogodne położenie. Port jest zlokalizowany tuż przed Cieśniną Ormuz, która jest wąskim gardłem Zatoki Perskiej i przez którą codzienne przepływa około 30 proc. dostarczanej na rynki ropy naftowej. Po drugiej stronie cieśniny znajduje się Iran, który nadal jest państwem nieprzewidywalnym, lokalizacja Fujairah pozwoli uniknąć potencjalnego ryzyka i wpłynie na bezpieczeństwo dostaw, łatwość żeglugi i niższe koszty ubezpieczenia.
Będzie też najgłębszym portem na Bliskim Wschodzie, co gwarantuje że nawet super tankowce będą mogły tam zawijać.
W regionie Zatoki Perskiej znajdują się dwie trzecie udowodnionych rezerw energetycznych świata.
