W sytuacji gdy np. opiekunka żłobka lub pomoc kuchenna w restauracji zachoruje na gruźlicę lub inną chorobę zakaźną, obowiązuje postępowanie, które określa ustawa z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. nr 234, poz. 1570).
Osoby chore na gruźlicę w okresie prątkowania podlegają obowiązkowemu leczeniu (w tym hospitalizacji i izolacji, jeżeli jest to niezbędne). Jeżeli nie chcą się mu poddać dobrowolnie, może zostać wobec nich zastosowany przymus bezpośredni (np. przytrzymywanie, unieruchomienie, podanie leków).
W celu zapobiegania szerzeniu się zakażenia powiatowy inspektor sanitarny może nakazać osobie podejrzanej o zakażenie powstrzymanie się od wykonywania prac lub przebywania w miejscach publicznych. Jednocześnie wszystkie osoby, które miały kontakt z chorym na gruźlicę, również muszą przejść specjalistyczne badania, które wykluczą lub potwierdzą ich zakażenie. Dotyczy to zarówno członków rodziny, jak i współpracowników. W przypadku chorej opiekunki w żłobku badaniom poddawane są też dzieci pozostające pod jej opieką. W przypadku restauracji - klienci. Lekarz pierwszego kontaktu może skierować ich na zdjęcia RTG klatki piersiowej. Badania wykonują specjalistyczne przychodnie zajmujące się leczeniem gruźlicy.
Pacjent opuszcza szpital w momencie, gdy nie prątkuje. Po powrocie ze zwolnienia lekarskiego do pracy, po upływie 30 dni, pracodawca musi skierować go na ponowne badania kontrolne. Badania te przeprowadzane są w razie niezdolności pracownika do pracy trwającej dłużej niż 30 dni spowodowanej każdą chorobą. Ich celem jest ustalenie dalszej zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.
Reklama
Pracownik sam nie musi pilnować terminów przeprowadzania badań profilaktycznych. Jest to obowiązek pracodawcy.
Obowiązkiem pracodawcy jest również pokrycie kosztów tych badań.
