To piąta co do wielkości obrotów waluta na rynku forex, do której należy ok. 5 proc. wszystkich dziennych obrotów transakcji walutowych.

Oznaczenie kursu franka szwajcarskiego do dolara to USD/CHF.

Historia franka szwajcarskiego

W I połowie XIX wieku frank szwajcarski nie podlegał żadnym regulacjom i w Szwajcarii przez kilka lat panował chaos walutowy. By zakończyć tą sytuację, w Szwajcarskiej Konstytucji Federalnej z 1848 roku postanowiono, że emisja pieniędzy leżeć będzie wyłącznie w gestii rządu federalnego, dzięki czemu
w 1850 roku frank stał się walutą Szwajcarii. Pierwsze szwajcarskie banknoty wydrukowano jednak dopiero w 1907 roku.

System waluty złotej

Reklama

W 1865 roku Francja, Belgia, Włochy i Szwajcaria utworzyły Łacińską Unię Monetarną i uzgodniły, że będą wyceniać swoje waluty wobec stałego standardu srebra i złota. Unia monetarna zakończyła się oficjalnie w 1927 roku, ale frank szwajcarski nadal był związany z parytetem złota. Po Wielkim Kryzysie walutę zdewaluowano o 30%, zaraz po dewaluacjach funta brytyjskiego, dolara amerykańskiego i franka francuskiego. W 1945 roku Szwajcaria dołączyła do systemu z Bretton Woods i wprowadziła stały kurs waluty wobec dolara na poziomie 4,305. W 1949 roku kurs zmieniono na 4,375.

W latach siedemdziesiątych upłynniono kurs franka

Na początku lat siedemdziesiątych Szwajcaria przyjęła system zmiennych kursów walutowych i kurs waluty zyskał całkowitą płynność. W przeciwieństwie do walut innych krajów uprzemysłowionych, frank szwajcarski miał nadal oparcie w rezerwach złota. Do maja 2000 roku Konstytucja Szwajcarii wymagała, by waluta w obiegu miała 40-procentowe pokrycie w złocie. Przyczyniło się to do stabilności waluty i atrakcyjności CHF dla międzynarodowych inwestorów. Powiązanie ze złotem zakończono w maju 2000 roku po referendum, a w marcu 2005 roku Szwajcaria sprzedała – według szacunków – 25% swoich rezerw złota.

Szwajcaria nadal posiada czwarte co do wielkości na świecie rezerwy złota po Unii Europejskiej, MFW i USA. Technicznie jest to obecnie pieniądz fiducjarny – czyli waluta, która jest środkiem płatniczym, nie mająca oparcia w dobrach materialnych takich jak kruszczcwe. Mimo, że nie ma żadnej wewnętrznej wartości i nie opiera się na rezerwach, frank (CHF) uważany jest za twardą walutę. Kraj ten utrzymuje pięciokrotnie wyższy poziom rezerw innych metali niż złoto, w porównaniu do jakiegokolwiek innego dużego kraju na świecie.

Waluta bezpieczna

Frank szwajcarski jest znany jako tzw. safe haven currency (waluta bezpieczna). Szwajcaria była jednym z ostatnich krajów, które zrezygnowały ze standardu złota. Kraj jest uważany za neutralny (Szwajcaria od 1815 roku nie prowadziła żadnej wojny), a Szwajcarski Bank Narodowy (SNB) utrzymuje restrykcyjną politykę stabilności cen, co sprawia, że waluta jest atrakcyjną „bezpieczną przystanią” dla zaniepokojonych inwestorów. Historycznie CHF jest najbardziej odporną na inflację walutą świata,
w związku z czym często jest na nią wysoki popyt w czasach zawirowań geopolitycznych i ekonomicznych. W latach 1972-2012 roku kurs USD/CHF wynosił średnio 1,6800, przy czym rekordowo wysoki kurs równy 3,8800 odnotowano 2 kwietnia 1972 roku, zaś rekordowo niski kurs równy 0,7270 – w sierpniu 2011 r.

Aprecjacja z 2011 roku

W wyniku unijnego kryzysu zadłużenia w marcu 2011 r. kurs CHF wzrósł do 0,91 franka za dolar. Inwestorzy poszukiwali bezpieczeństwa. Utrzymywanie się kryzysu doprowadziło do wzrostu kursu CHF do 0,72 za USD oraz znacznego wzrostu kursu w stosunku do euro w sierpniu 2011 r. Doszło do poważnego przewartościowania waluty i SNB rozpoczął działania na rzecz poprawy płynności, w celu zatrzymania aprecjacji. Unijny kryzys zadłużenia doprowadził do tak wysokiego popytu na CHF, że SNB został zmuszony do ustalenia maksymalnego kursu waluty wobec euro w celu ochrony gospodarki i eksportu.

Powiązanie waluty z euro po kursie 1,20

6 września 2011 roku SNB ustaliło minimalny kurs do euro na poziomie 1,20 twierdząc, że rosnąca wartość franka zagraża szwajcarskiej gospodarce. Po podaniu tej informacji kurs franka spadł z 1,12 do 1,22 w stosunku do euro oraz o 9% w stosunku do dolara. Po podaniu wartości minimalnej CHF oscylowało w okolicy poziomu 1,20. Udana interwencja pomogła w ustabilizowaniu pary EUR/CHF i zmniejszyła atrakcyjność franka jako waluty bezpiecznej. Para USD/CHF oscylowała pomiędzy szczytowym kursem równym 1,16 w październiku 2011 r., a obecnym poziomem 1,02.

Zalecenia dla obrotu CHF

Dwa najważniejsze czynniki, które należy wziąć pod uwagę w obrocie frankiem szwajcarskim to wpływ popytu na franka jako safe heaven (walutę bezpieczną) i polityka SNB. SNB tradycyjnie był zawsze aktywnym bankiem centralnym i obecnie porzucił płynność pary EUR/CHF, jednak jak się wydaje, CHF ponownie przyciąga inwestorów poszukujących bezpiecznych lokat. Być może spowoduje to dodatkowe działania lub politykę interwencyjną SNB.

Ponieważ 80% obrotów handlowych Szwajcarii wiąże się z Unią Europejską, wartość waluty wobec euro jest największą troską SNB. Najważniejsze raporty gospodarcze, które należy obserwować, to decyzje SNB dotyczące kursów i oświadczenia dotyczące polityki banku, bilansu handlowego i danych o inflacji. Ponadto, ze względu na bliskie związki gospodarcze należy obserwować także unijne sprawozdania gospodarcze. CHF reaguje dobrze na tradycyjną analizę techniczną, jednak jest walutą bardziej zmienną niż euro, wskutek niższej płynności. Czasami silny wpływ na CHF wywierają zachowania inwestorów poszukujących bezpiecznych lokat.

Risk warning: Forex commodities and CFDs (OTC Trading) are leveraged products that carry a substantial risk of loss up to your invested capital and may not be suitable for everyone. Please ensure that you understand fully the risks involved and do not invest money you cannot afford to lose. The information provided is for informative purposes only, and can under no circumstances be considered as a recommendation to engage in any trade.
Easy Forex Trading Ltd is regulated by the Cyprus Securities and Exchange Commission (CySEC) (License Number 079/07).