Komisja Europejska opublikowała strategię wykorzystania potencjału energii odnawialnej z morskiej energetyki. W Brukseli przedstawiali ją wiceprzewodniczący ds. Zielonego Ładu Frans Timmermans i komisarz ds. energii Kadri Simson. Strategia offshore ma pomóc w osiągnięciu przez Unię Europejską neutralności klimatycznej, co będzie wymagało ogromnego zwiększenia mocy elektrowni na morzu.
Do 2030 r. farmy wiatrowe offshore mają zwiększyć moc 5-krotnie - do 60 GW, a do połowy wieku ma to być co najmniej 300 GW. Produkcja energii morskiej w ramach innych technologii ma wzrosnąć do tego czasu do 40 GW. Rozwijane mają być technologie pozyskania energii z fal morskich i pływów oraz pływające farmy wiatrowe i słoneczne.
Jak przyznaje Komisja Europejska będzie to "ogromna zmiana skali sektora w ciągu mniej niż 30 lat, z prędkością, która nie miała odpowiednika w żadnej innej technologii energetycznej w przeszłości".
UE liderem w morskiej energetyce wiatrowej
Unia Europejska jest teraz w morskiej energetyce wiatrowej światowym liderem. Sektor daje 62 tys. miejsc pracy, nie tylko w krajach, które mają dostęp do morza, ale w całej Europie, gdzie wykonywane są komponenty do farm wiatrowych. Kolejne 2,5 tys. to miejsca przy pozostałych technologiach produkcji energii na morzu.
W UE zainstalowanych jest 12 GW w farmach offshore, co odpowiada 42 proc. światowych mocy w morskiej energetyce wiatrowej . W większości są to turbiny posadowione na dnie morskim. Tę technologię Komisja uznaje za dojrzałą. Uśredniony koszt energii elektrycznej (LCOE) dla morskiej energetyki wiatrowej spadł na świecie o 44 proc. w ciągu 10 lat - w ubiegłym roku średnie LCOE dla offshore wyniosło 45-79 EUR / MWh.
Nie można tego powiedzieć o wschodzących technologiach, jak pływające morskie farmy wiatrowe czy pozyskiwanie energii z fal i pływów morskich. Te technologie będą wymagać odrębnego, dodatkowego wsparcia.
Jak lepiej wykorzystać potencjał morza? Czy farmy będą międzynarodowe? Gdzie w powstaną polskie farmy? Na co jeszcze czeka polski rząd? O tym w dalszej części artykułu na portalu WysokieNapiecie.pl
Magdalena Skłodowska, WysokieNapiecie.pl