Za pośrednictwem firm zajmujących się przyspieszonym doręczaniem przesyłek przedsiębiorcy przesyłają kontrahentom i klientom faktury, podpisane umowy i inną dokumentację, a także wszelkiego rodzaju produkty – drobne, jak np. książki, ale również sprzęt RTV i AGD czy części zamienne do samochodów. Istotną częścią rynku jest też dostarczanie materiałów reklamowych.
Stroną umowy o przyspieszony przewóz i doręczanie przesyłek o różnej zawartości i gabarytach nie jest klient sklepu internetowego, czyli odbiorca przesyłki, ale przedsiębiorca.

Zapisy w umowie

Przy zawieraniu umowy o przewóz i doręczenie przesyłki przedsiębiorca będący nadawcą musi zwrócić uwagę na następujące elementy:
Reklama
● czy nie zawiera niekorzystnych dla nadawcy niedozwolonych postanowień umownych,
● czy rzetelnie informuje o charakterze zawieranej umowy ze wskazaniem na jej rodzaj: pocztowa czy przewozowa (ponieważ w zależności od tego, z jakiej usługi ostatecznie korzysta, zależeć będzie sposób reklamowania źle wykonanej usługi oraz ewentualnych roszczeń odwoławczych).
Dlatego przedsiębiorca (nadawca) powinien domagać się, aby w liście przewozowym kurier wyraźnie określił rodzaj świadczonej usługi (czy jest ona przewozowa czy pocztowa).
Takie uściślenie informacji o charakterze świadczonej w konkretnym przypadku usługi jest szczególnie istotne wówczas, gdy ta sama firma kurierska na podstawie tego samego regulaminu wykonuje usługi przewozowe i pocztowe. W takim przypadku brak informacji wprowadza nadawcę w błąd.
W umowie należy również wskazać, co będzie doręczane (np. korespondencja albo rzeczy).
Istotna jest też treść regulaminu, który zostaje dołączany do umowy o świadczeniu usług kurierskich. Najczęściej zawiera on postanowienia, które wyłączają lub ograniczają do określonej wysokości odpowiedzialność firm w razie zawinionego zagubienia, ubytku, uszkodzenia przesyłki, opóźnienia w doręczeniu, a nawet związanych z tym utraconych korzyści przez nadawcę, odbiorcę i osoby trzecie.

Uwaga na regulamin

Podpisując umowę, nadawca przyjmuje również regulamin i dlatego powinien zwrócić uwagę na to, czy firma kurierska całkowicie nie wyłączyła w nim swojej odpowiedzialności i nie wskazała terminów, po upływie których nadawca nie może dochodzić roszczeń.
Zdarza się też, że w regulaminie firma kurierska ogranicza do niewielkiej kwoty wysokość odszkodowania, które wypłaci za uchybienia, jakich dopuściła się przy realizacji zawartej umowy. Takie ograniczenie jest sprzeczne z przepisami prawa przewozowego, które nakłada na przewoźnika obowiązek zapłaty odszkodowania do wysokości podwójnej kwoty przewoźnego, natomiast w razie uszkodzenia przesyłki odszkodowania w wysokości równej maksymalnej jej wartości.
Warto też dokładnie zapoznać się z proponowaną przez firmę kurierską procedurą reklamacyjną, ponieważ obecnie każda z nich ustala jej zasady samodzielnie. Dlatego korzystając z usług różnych kurierów, przedsiębiorca każdorazowo powinien zapoznawać się w sposób szczegółowy z procedurą reklamacyjną, jaka obowiązuje w konkretnej firmie, z której usług korzysta.
Z przeprowadzonej przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów analizy wzorców umów stosowanych przez firmy kurierskie wynika, że często narzucają one w umowie słabszemu nadawcy postanowienia zastrzegające bardziej korzystne dla siebie rozwiązania. Dotyczy to przede wszystkim reklamacji oraz zakresu odszkodowania. Taka asymetria w rozłożeniu wzajemnych praw i obowiązków może prowadzić do sporów pomiędzy stronami umowy.
Usługi pocztowe i przewozowe
● Usługa pocztowa polega na doręczeniu korespondencji i druków, które nie zostały opatrzone adresem (a np. reklamują firmę nadawcy). Przesyłki z korespondencją o masie, która nie przekracza 50 gramów, są zastrzeżone wyłącznie dla operatora publicznego.
● Usługa przewozowa polega na doręczeniu odbiorcy przesyłki towarowej nadanej przez nadawcę. Są to rzeczy przyjęte do przewozu na podstawie listu przewozowego lub innego dokumentu przewozowego. W ten sposób nie można doręczać jedynie rzeczy, których przewóz został zabroniony na podstawie odrębnych przepisów, np. z powodu ich rozmiarów, masy lub innych właściwości nienadających się do przewozu środkami transportowymi, a także niebezpiecznych w rozumieniu odrębnych przepisów, pod warunkiem że nie zostały dopuszczone do przewozu na warunkach szczególnych.