Dla celów właściwego i zgodnego z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) rozliczenia osiągniętego dochodu (poniesionej straty) istotne jest właściwe udokumentowanie przychodów i kosztów. W przypadku rachunków inwestycyjnych obsługiwanych przez podmiot mający siedzibę w Polsce wykaz transakcji oraz uzyskane przychody zazwyczaj są uwzględniane w informacji PIT-8C. Broker zagraniczny udostępniający platformę transakcyjną polskiemu inwestorowi nie ma jednak obowiązku sporządzania takiej informacji.
Obliczenia uzyskanego przychodu, dochodu i podatku należy dokonać na podstawie dokumentu potwierdzającego w sposób niebudzący wątpliwości prawdziwość obliczeń (danych), w tym historii transakcji przeprowadzonych i dostępnych na rachunkach foreksowych.
Takie stanowisko przyjął dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 9 września 2008 r. (sygn. akt ITPB1/415-371a/08/AT).
Elektroniczny zapis historii rachunku walutowego jest wystarczającym dowodem dla potwierdzenia przeprowadzanych transakcji na rynku forex, jeśli zawiera dane identyfikujące podatnika oraz pozwala na określenie wysokości przychodu i kosztów jego uzyskania.
Reklama
Co do zasady, przychód z transakcji foreksowych powstanie w momencie odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych bądź realizacji praw z nich wynikających. Natomiast koszty podatkowe należy potrącić w momencie zbycia pochodnych instrumentów finansowych, realizacji praw z nich wynikających lub rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów.
Jednak dochód do opodatkowania uzyskany za pośrednictwem zagranicznego brokera należy obliczyć, przeliczając przychody i koszty wykazane w zeznaniu PIT-38 w walucie polskiej. Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o PIT wprowadzonym ostatnią nowelizacją ustawy z 6 listopada 2008 r., przychody uzyskane w walutach obcych od 2009 roku przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Zasada ta jest analogiczna jak przy przeliczaniu kosztów uzyskania przychodu (art. 22 ust. 1).