Jednocześnie od 1 stycznia 2009 roku łatwiej będzie podejmować pracę w Niemczech absolwentom szkół wyższych.
W przypadku absolwentów, pochodzących z nowych krajów UE, zniesiony zostanie wymóg przeprowadzenia kontroli w celu sprawdzenia, czy pracodawca nie był w stanie znaleźć pracownika niemieckiego, bądź z innego "starego" państwa UE.
Wymóg ten zostanie zachowany w przypadku zatrudnienia wysoko wykwalifikowanych pracowników z krajów spoza Unii Europejskiej.
Jednak i im będzie łatwiej podjąć pracę w Niemczech. Cudzoziemiec zarabiający rocznie co najmniej 63,3 tys. euro będzie mógł uzyskać od początku prawo do stałego pobytu w Niemczech, bez potrzeby udowodnienia federalnej agencji pracy swej przydatności dla rynku. Obecnie ta granica minimalnego dochodu wynosi 86,4 tys. euro rocznie.
Pozostali absolwenci uczelni i wysoko wykwalifikowani pracownicy będą mogli po dwóch latach pracy w Niemczech w swoim zawodzie ubiegać się o specjalną kategorię stałego pozwolenia na pobyt: "dla celów zatrudnienia".
"Walka konkurencyjna o wysoko wykwalifikowanych pracowników jest coraz intensywniejsza. Dlatego należy stworzyć atrakcyjniejsze dla tej kategorii siły roboczej regulacje dotyczące imigracji zarobkowej i wzmocnić tym samym pozycję konkurencyjną Niemiec" - podkreślono w przyjętym w środę przez rząd planie działań.
Niemieckie władze chcą ponadto przeprowadzać regularne miesięczne badania zapotrzebowania przedsiębiorców na pracowników o konkretnych kwalifikacjach, by dostosować regulacje rynku pracy do tych potrzeb.
Plan dotyczący rynku pracy ma być kompromisem godzącym coraz większe zapotrzebowanie niemieckich pracodawców na siłę roboczą, szczególnie wysoko wykwalifikowaną, i obawy mieszkańców przed napływem tańszych pracowników. Jak tłumaczyła niedawno kanclerz Angela Merkel, obawy te są wciąż żywe przede wszystkim we wschodnich krajach związkowych Niemiec o wysokiej stopie bezrobocia.
Wraz z rozszerzeniem UE 1 maja 2004 roku Niemcy - tak jak większość krajów ówczesnej Piętnastki - wprowadziły okres przejściowy w dostępie do swego rynku pracy dla obywateli nowych państw Wspólnoty, z wyjątkiem Cypru i Malty.
Maksymalnie restrykcje mogły obowiązywać siedem lat (do kwietnia 2011 roku). Jednak po dwóch, a następnie po pięciu latach od ich wprowadzenia należało dokonać przeglądu sytuacji. Obecne bariery na niemieckim rynku pracy obowiązują do końca kwietnia 2009 roku.
Oprócz Niemiec i Austrii pozostałe kraje dawnej Piętnastki zniosły okresy przejściowe na swych rynkach pracy.
