W dniu 20 lipca 2010 r. weszła w życie ustawa z 21 maja 2010 r. o zmianie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2010 r. nr 119, poz. 804) – nowelizacja wprowadzająca kilka istotnych zmian do ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2008 r. nr 199, poz. 1227 z późn. zm.) (ustawa OOŚ).
Decyzja środowiskowa
Zmianie uległ art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy OOŚ, który rozszerza katalog decyzji i czynności wymagających uprzedniego uzyskania decyzji środowiskowej (decyzja).
Do katalogu obejmującego pozwolenie na budowę, decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego, pozwolenie na wznowienie robót budowlanych dodano pozwolenie na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części. Ponadto decyzja ma być uzyskana przed dokonaniem zgłoszenia budowy lub wykonania robót budowlanych oraz zgłoszenia zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części zgodnie z ustawą z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 156 poz. 1118 z późn. zm.).
Reklama
Równolegle art. 2 nowelizacji wprowadził nowe brzmienie art. 29 ust. 3 prawa budowlanego. Dotychczas pozwolenia na budowę wymagały przedsięwzięcia mogące znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięcia mogące negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000, które nie były bezpośrednio związane z ochroną tego obszaru lub nie wynikały z tej ochrony. W rezultacie bez względu na stwierdzenie czy też niestwierdzenie obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko inwestycje zaliczone do tych kategorii przedsięwzięć automatycznie musiały być objęte pozwoleniem na budowę.
W myśl znowelizowanego art. 29 ust. 3 prawa budowlanego obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę odnosi się do przedsięwzięć, które wymagają przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko oraz przedsięwzięć wymagających przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000.
W efekcie przedsięwzięcia objęte wyłącznie obowiązkiem uzyskania decyzji i niewymagające przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko nie będą musiały być realizowane jedynie na podstawie pozwolenia na budowę. Będzie dopuszczalne rozpoczęcie prac w mniej wymagającym trybie, czyli poprzez dokonanie zgłoszenia o przystąpieniu do prac.
W konsekwencji obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę będzie wymagany wobec przedsięwzięć: mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko został stwierdzony w drodze postanowienia przez organ właściwy do wydania decyzji środowiskowej, mogących znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000, a niezwiązanych bezpośrednio z ochroną tego obszaru lub niewynikających z tej ochrony, wobec których obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 został stwierdzony przez właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska.
Istotną zmianą jest rozszerzenie katalogu przesłanek odstąpienia od ponownego uzyskania decyzji. Wymóg ponownego uzyskania decyzji nie ma zastosowania w przypadku zmian polegających na odstąpieniu od zatwierdzonego projektu budowlanego dotyczących charakterystycznych parametrów obiektu budowlanego: kubatury, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczby kondygnacji, zapewnienia warunków niezbędnych do korzystania z tego obiektu przez osoby niepełnosprawne. Te modyfikacje nie spowodują zmian uwarunkowań określonych w wydanej uprzednio decyzji.
Tę zmianę należy uznać za krok w dobrym kierunku. W praktyce należy jednak spodziewać się wątpliwości interpretacyjnych dotyczących faktycznie dozwolonego zakresu zmian projektu budowlanego prowadzących do zmiany pozwolenia na budowę, lecz jednocześnie pozwalającego uniknąć ponownego uzyskiwania decyzji dla danej inwestycji.
W tej konstrukcji prawnej niejako z góry jest wpisany spór pomiędzy inwestorami, organami ochrony środowiska a stronami postępowania co do zakresu dopuszczalnych zmian. Dopiero praktyka pokaże zakres możliwości interpretacyjnych dotyczących tego rozwiązania.
Natura 2000
Kolejną ważną zmianą w ustawie OOŚ jest wykreślenie art. 72 ust. 7 nakładającego obowiązek uzyskania nowej decyzji, jeżeli w terminie roku od dnia uzyskania pierwotnej decyzji lub innych decyzji wymienionych w art. 72 ust. 1 ustawy OOŚ został utworzony obszar Natura 2000, a dane przedsięwzięcie mogłoby znacząco oddziaływać na tę strefę ochrony. Ten przepis wprowadzał stan niepewności wobec inwestorów, którzy w pierwszym roku od uzyskania decyzji lub innych decyzji związanych z wykonaniem przedsięwzięcia musieli obserwować stan rozwoju sieci obszarów Natura 2000. Należy jednak zaznaczyć, iż przepis wciąż będzie mieć zastosowanie do postępowań, które toczyły się w dniu wejścia w życie nowelizacji.
Przenaszalność decyzji
Nowelizacja wprowadziła do ustawy OOŚ długo oczekiwane przepisy dopuszczające przenoszenie decyzji na osoby trzecie. Od 20 lipca 2010 r. obowiązuje dodany do ustawy OOŚ art. 72a, zgodnie z którym właściwy organ jest zobowiązany za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on warunki zawarte w tej decyzji. Stronami postępowania o przeniesienie decyzji są podmioty, między którymi ma być dokonane przeniesienie danej decyzji.
