Komitet noblowski w uzasadnieniu stwierdził, że laureaci stworzyli modele, pozwalające szacować skutki działań politycznych na gospodarkę oraz wpływ wskaźników makroekonomicznych na decyzje polityczne. W sytuacji, gdy np. bank centralny zmienia stopy procentowe, a potem następuje zmiana inflacji, modele pozwalają odpowiedzieć na pytanie, czy zmiana inflacji była efektem zmiany stóp, czy też bank przewidywał zmianę inflacji i dlatego zmienił stopy procentowe.
Metody opracowane przez laureatów pozwalają powiązać zmiany makroekonomiczne ze zmianami polityki gospodarczej. Są one wysoce użyteczne dla badań makroekonomicznych, ale również np. dla banków centralnych - podkreślił w uzasadnieniu werdyktu komitet noblowski.
Thomas Sargent ma 68 lat; jest jednym z twórców nowej klasycznej makroekonomii, zakładającej, że oczekiwania podmiotów gospodarczych są racjonalne, rynki zawsze znajdują się w stanie równowagi ekonomicznej i że rozmiary produkcji i zatrudnienia zależą od czynników podażowych i w przypadku braku zakłóceń ze strony państwa osiągają naturalny poziom. Z hipotez tych wynika konkluzja, iż wszelka zapowiedziana polityka państwa jest nieefektywna w tym sensie, że nie powoduje odchylenia poziomów produkcji i zatrudnienia od stanu naturalnego.
W latach 70. rozwijał naukowo teorię racjonalnych oczekiwań, zakładającą, że podmioty gospodarcze, prognozując przyszłą inflację, jak najlepiej wykorzystują wszelkie dostępne informacje i nie popełniają systematycznych błędów, tylko błędy losowe. Oznacza to, że choć każdy z nich może się mylić, to nie ma to wpływu na całość gospodarki. W związku z tym Sargent sformułował tezę, że zapowiedziane zmiany polityki pieniężnej nie wpływają na wielkość produkcji i zatrudnienia.
Christopher Sims również ma 68 lat. Rozwijał tzw. model wektorowej autoregresji, badając to, jak przejściowe zmiany w polityce gospodarczej oraz inne czynniki wpływają na sytuację gospodarki. Sims i inni badacze zastosowali tą metodę do zbadania m.in. skutków dla gospodarki podniesienia przez bank centralny stóp procentowych.
Sargent jest związany obecnie z uniwersytetem nowojorskim, a Sims - z uniwersytetem w Princeton.
Chociaż Sargent i Sims prowadzili badania niezależnie, uzyskane przez nich wyniki uzupełniają się. Efekty pracy laureatów w latach 70. i 80. zostały zaakceptowane przez innych badaczy i polityków na całym świecie. Obecnie metody wypracowane przez Sargenta i Simsa to podstawowe narzędzia analizy makroekonomicznej.
W ubiegłym roku laureatami ekonomicznego Nobla zostali Peter Diamond, Dale Mortensen i Christopher Pissarides za analizę rynków, na których występują "tarcia" (markets with search frictions). Natomiast w 2009 Nobel trafił w ręce Amerykanów Elinor Ostrom i Olivera E. Williamsona. Ostrom - pierwsza kobieta, która otrzymała Nobla w tej dziedzinie, została wyróżniona za koncepcję wspólnej puli zasobów, a Williamson - za teorię rozwiązywania konfliktów korporacyjnych.
Nagroda Nobla z ekonomii a właściwie, Nagroda Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii przyznawana jest od 1969 r. Jak dotąd najwięcej laureatów związanych było z University of Chicago.
2011 | Thomas Sargent Christopher Sims |
2010 | Peter A. Diamond Dale T. Mortensen Christopher A. Pissarides |
2009 | Elinor Ostrom Oliver E. Williamson |
2008 | Paul Krugman |
2007 | Leonid Hurwicz Eric S. Maskin Roger B. Myerson |
2006 | Edmund S. Phelps |
2005 | Robert J. Aumann Thomas C. Schelling |
2004 | Finn E. Kydland Edward C. Prescott |
2003 | Robert F. Engle III Clive W.J. Granger |
2002 | Daniel Kahneman Vernon L. Smith |
2001 | George A. Akerlof A. Michael Spence Joseph E. Stiglitz |
2000 | James J. Heckman Daniel L. McFadden |
1999 | Robert A. Mundell |
1998 | Amartya Sen |
1997 | Robert C. Merton Myron S. Scholes |
1996 | James A. Mirrlees William Vickrey |
1995 | Robert E. Lucas Jr. |
1994 | John C. Harsanyi John F. Nash Jr. Reinhard Selten |
1993 | Robert W. Fogel Douglass C. North |
1992 | Gary S. Becker |
1991 | Ronald H. Coase |
1990 | Harry M. Markowitz Merton H. Miller William F. Sharpe |
1989 | Trygve Haavelmo |
1988 | Maurice Allais |
1987 | Robert M. Solow |
1986 | James M. Buchanan Jr. |
1985 | Franco Modigliani |
1984 | Richard Stone |
1983 | Gerard Debreu |
1982 | George J. Stigler |
1981 | James Tobin |
1980 | Lawrence R. Klein |
1979 | Theodore W. Schultz Sir Arthur Lewis |
1978 | Herbert A. Simon |
1977 | Bertil Ohlin James E. Meade |
1976 | Milton Friedman |
1975 | Leonid Vitaliyevich Kantorovich Tjalling C. Koopmans |
1974 | Gunnar Myrdal Friedrich August von Hayek |
1973 | Wassily Leontief |
1972 | John R. Hicks Kenneth J. Arrow |
1971 | Simon Kuznets |
1970 | Paul A. Samuelson |
1969 | Ragnar Frisch Jan Tinbergen |