Peter A. Diamond urodził się w 1940 roku w USA i jest profesorem Massachusetts Institute of Technology.
Dale T. Mortensen urodził się w 1939 roku i wykłada na Northwestern University.
Christopher A. Pissarides urodził się w 1948 roku w Nikozji na Cyprze. Jego macierzystą uczelnią jest London School of Economics.
Jak poinformowano na stronie Fundacji Nagrody Nobla, laureaci otrzymali nagrodę za analizę rynków, na których występują "tarcia" (markets with search frictions). Nie byli oni faworytami mediów i buchmacherów.
Naukowcy opracowali teorię, która pozwala zrozumieć, jaki wpływ na bezrobocie, płace i liczbę wolnych etatów może mieć polityka gospodarcza i regulacje. Wywnioskowali oni, że wyższe zasiłki dla bezrobotnych powodują większe bezrobocie i dłuższy czas poszukiwania pracy.
Na wielu rynkach, popyt nie zawsze jest zaspokajany, chociaż jest podaż. Proces poszukiwania wymaga czasu i zasobów, powodując "tarcia". Takim rynkiem poszukiwania (search market) jest m.in. rynek pracy. Chociaż są na nim pracodawcy poszukujący pracowników, jak i chętni do podjęcia pracy, potrzeby jednych i drugich nie są zaspokojone. W efekcie, mamy jednocześnie do czynienia z bezrobociem oraz wolnymi miejscami pracy.
Diamond opracował ramy teoretyczne dla rynków poszukiwania, natomiast Mortensen oraz Pissarides rozwinęli i zastosowali tę teorię do rynku pracy. Teoria ta może być również stosowana do innych rynków, np. nieruchomości; może być wykorzystana m.in. w polityce monetarnej i regionalnej.
Komitetowi, który przyznał nagrodę w tym roku, przewodniczył profesor ekonomii Bertil Holmlund z Uppsala University. Wysokość nagrody to 10 mln koron szwedzkich, czyli ok. 4,3 mln zł.
Fundatorem nagrody jest zmarły w 1896 roku wynalazca dynamitu Szwed Alfred Nobel. Nagroda jest przyznawana od 1901 roku przez Fundację Nobla w Sztokholmie za osiągnięcia w fizyce, chemii, medycynie oraz literaturze. Przyznawana jest także pokojowa nagroda Nobla.
Natomiast nagrodę w naukach ekonomicznych ustanowił w 1968 r. Sveriges Riksbank (bank centralny Szwecji); jest ona przyznawana na tych samych zasadach co nagroda Nobla.
W ubiegłym roku ekonomiczny Nobel trafił w ręce Amerykanów Elinor Ostrom i Olivera E. Williamsona. Ostrom - pierwsza kobieta, która otrzymała Nobla w tej dziedzinie, została wyróżniona za koncepcję wspólnej puli zasobów, a Williamson - za teorię rozwiązywania konfliktów korporacyjnych.
2009 | Elinor Ostrom Oliver E. Williamson |
2008 | Paul Krugman |
2007 | Leonid Hurwicz Eric S. Maskin Roger B. Myerson |
2006 | Edmund S. Phelps |
2005 | Robert J. Aumann Thomas C. Schelling |
2004 | Finn E. Kydland Edward C. Prescott |
2003 | Robert F. Engle III Clive W.J. Granger |
2002 | Daniel Kahneman Vernon L. Smith |
2001 | George A. Akerlof A. Michael Spence Joseph E. Stiglitz |
2000 | James J. Heckman Daniel L. McFadden |
1999 | Robert A. Mundell |
1998 | Amartya Sen |
1997 | Robert C. Merton Myron S. Scholes |
1996 | James A. Mirrlees William Vickrey |
1995 | Robert E. Lucas Jr. |
1994 | John C. Harsanyi John F. Nash Jr. Reinhard Selten |
1993 | Robert W. Fogel Douglass C. North |
1992 | Gary S. Becker |
1991 | Ronald H. Coase |
1990 | Harry M. Markowitz Merton H. Miller William F. Sharpe |
1989 | Trygve Haavelmo |
1988 | Maurice Allais |
1987 | Robert M. Solow |
1986 | James M. Buchanan Jr. |
1985 | Franco Modigliani |
1984 | Richard Stone |
1983 | Gerard Debreu |
1982 | George J. Stigler |
1981 | James Tobin |
1980 | Lawrence R. Klein |
1979 | Theodore W. Schultz Sir Arthur Lewis |
1978 | Herbert A. Simon |
1977 | Bertil Ohlin James E. Meade |
1976 | Milton Friedman |
1975 | Leonid Vitaliyevich Kantorovich Tjalling C. Koopmans |
1974 | Gunnar Myrdal Friedrich August von Hayek |
1973 | Wassily Leontief |
1972 | John R. Hicks Kenneth J. Arrow |
1971 | Simon Kuznets |
1970 | Paul A. Samuelson |
1969 | Ragnar Frisch Jan Tinbergen |
Peter Diamond był wymieniany wśród kandydatów do nagrody w 2008 roku.