"Metoda projektów nie jest czymś nowym. Pierwsze wzmianki o takim sposobie uczenia pochodzą z około 1600 r. z Włoch" - przypomniała prof. Chałas podczas konferencji "Nauczyciel - liderem w działaniu ucznia. Przykłady dobrych praktyk". Konferencję zorganizowało Ministerstwo Edukacji Narodowej w Sejmie.
"Realizacja projektu uczniowskiego stwarza szansę na integracji aktywności: poznawczej, emocjonalnej i praktycznej. To bardzo ważne, jeśli naszym celem jest holistyczne, całościowe rozwijanie, kształcenie i wychowanie dzieci" - mówiła prof. Chałas, która jest od wielu lat propagatorką tej metody uczenia. Jak podkreśliła, podczas realizacji projektu rozwijane są różne umiejętności, uczniowie wykorzystują też wiedzę z różnych dziedzin, rozwijają zainteresowania.
"Bardzo ważne są też aspekty wychowawcze. Uczniowie uczą się samodzielnego podejmowania decyzji, uczą się odpowiedzialności, cierpliwości i pokonywania trudności, dokładności, precyzji, ofiarności dla innych i współpracy z innymi" - zaznaczyła.
Podczas konferencji nauczyciele i uczniowie prezentowali zrealizowane projekty. Jednym z nich był projekt z Gimnazjum im. Jana Pawła II Sułowie (woj. dolnośląskim) pt. "Zmienność parametrów fizyko-chemicznych wody rzeki Młynówka". Prowadzono go od sierpnia 2009 r. do lutego 2011 r. Uczennice badały m.in. jak pod wpływem temperatury zmienia się zawartość tlenu w wodzie, odczyn pH wody i jej przewodnictwo elektrolityczne.
"Praca nad projektem nie była łatwa, wymagała dobrej organizacji czasu, systematycznych obserwacji i pomiarów. Nauczyłyśmy się prowadzić badania i wyciągać wnioski. Nauczyłam się też pracy w grupie, poszerzyłam wiedzę z wielu dziedzin i przedmiotów, nauczyłam się też jak radzić sobie ze stresem i nie boję się już publicznych wystąpień" - powiedziała jedna z uczennic pracujących nad projektem Agata Milian.
Zgodnie z wprowadzaną od 2010 r. reformą edukacji uczniowie gimnazjów w ramach nauki muszą zrealizować projekt edukacyjny. Zapisano to w rozporządzeniu w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów. Projekt edukacyjny ma być zespołowym, planowym działaniem uczniów, mającym na celu rozwiązanie konkretnego problemu. Ma być samodzielnie przygotowany i realizowany przez uczniów.
Zadaniem nauczyciela, opiekuna projektu, ma być towarzyszenie uczniom na poszczególnych etapach pracy m.in. poprzez pomoc w poszukiwaniu sposobów rozwiązania postawionego problemu oraz w planowaniu działań, organizowaniu pracy zespołowej. Na zakończenie pracy nad projektem uczniowie muszą przygotować jego publiczną prezentację. Z pracy nad projektem uczniowie mogą zostać zwolnieni tylko ze względów zdrowotnych lub losowych.
Uczenie metodą projektu ma na świecie ugruntowaną pozycję. Jest popularne w wielu krajach europejskich, w tym w szkołach skandynawskich osiągających wysokie wyniki nauczania na tle reszty Europy. W Polsce zaczęto je wprowadzać w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Zajęcia tą metodą prowadzono m.in. w słynnej szkole eksperymentalnej w Rydzynie koło Leszna.
Po II wojnie światowej powrócono do niej dopiero w latach 90. przy okazji opracowywania programów wychowania obywatelskiego. Metodę projektów propaguje od 14 lat m.in. Towarzystwo Szkół Poszukujących z Małych Miejscowości i Wsi.
