rozwiń >

Wzrost zasiłku dla bezrobotnych. Waloryzacja i nowe stawki od czerwca

Zasiłek dla bezrobotnych, zgodnie z przepisami, podlega corocznej waloryzacji, która odbywa się zawsze w czerwcu. Podwyżka ta jest kalkulowana na podstawie wskaźnika średniorocznej inflacji. W rezultacie tych mechanizmów, od 1 czerwca obowiązują podwyższone kwoty tego świadczenia.

Ile wynosi zasiłek dla bezrobotnych po waloryzacji?

Aktualne stawki zasiłku dla osób pozostających bez pracy są zróżnicowane w zależności od okresu jego pobierania. Przez pierwsze 90 dni od uzyskania prawa do zasiłku, bezrobotnym przysługuje kwota 1721,90 zł brutto (co daje 1566,92 zł netto). Po upływie tego okresu, świadczenie ulega obniżeniu i wynosi 1352,20 zł brutto, czyli 1230,50 zł netto w kolejnych dniach. Co istotne, wysokość świadczenia jest dodatkowo uzależniona od udokumentowanego stażu pracy. Osoby, których staż jest krótszy niż pięć lat, otrzymują 80 proc. podstawowej kwoty zasiłku. Ci, którzy pracowali od pięciu do dwudziestu lat, mają prawo do 100 proc. zasiłku podstawowego. Najwyższe świadczenie, w wysokości 120 proc. zasiłku podstawowego, przysługuje bezrobotnym z ponad dwudziestoletnim stażem pracy. W praktyce oznacza to, że osoby z najdłuższym stażem otrzymają 2066,28 zł, co stanowi 345 zł więcej w porównaniu do standardowej kwoty świadczenia.

Kryteria przyznawania zasiłku dla bezrobotnych

Aby móc ubiegać się o zasiłek dla bezrobotnych, konieczne jest formalne zarejestrowanie się we właściwym urzędzie pracy. Świadczenie to jest przeznaczone wyłącznie dla tych, którzy w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji byli zatrudnieni przez minimum 365 dni, osiągając wynagrodzenie równe co najmniej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę, a od tego wynagrodzenia odprowadzano składki na Fundusz Pracy. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej precyzuje, że zasiłek może uzyskać osoba bezrobotna, dla której urząd pracy nie jest w stanie przedstawić propozycji odpowiedniego zatrudnienia, stażu, szkolenia ani innych form aktywizacji zawodowej. Resort zaznacza jednocześnie, że istnieją szczególne sytuacje, w których pomimo braku obowiązku opłacania składki na Fundusz Pracy, prawo do zasiłku dla bezrobotnych i tak przysługuje.

Czas wypłaty zasiłku dla bezrobotnych - pół roku czy cały rok?

Długość okresu wypłaty zasiłku dla bezrobotnych jest zróżnicowana i wynosi 180 dni (pół roku) lub 365 dni (cały rok). Zasiłek na 180 dni przysługuje osobom zamieszkującym powiat, w którym stopa bezrobocia na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała 150 proc. przeciętnej stopy bezrobocia dla całego kraju. Otrzymanie zasiłku na dłuższy okres, tj. na 365 dni, wymaga spełnienia dodatkowych kryteriów, często związanych z sytuacją rodzinną, wiekiem lub statusem bezrobocia w danym regionie. Roczny zasiłek przysługuje osobom spełniającym jeden z poniższych warunków: samotnie wychowującym co najmniej jedno dziecko do 15. roku życia; pozostającym w małżeństwie i wychowującym co najmniej jedno dziecko do 15. roku życia, o ile współmałżonek również jest bezrobotny i utracił już prawo do swojego zasiłku; osobom powyżej 50. roku życia, które legitymują się co najmniej dwudziestoletnim stażem pracy; lub osobom, które w okresie pobierania świadczenia zamieszkują powiat, w którym stopa bezrobocia na dzień 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przewyższała 150 proc. przeciętnej stopy bezrobocia w kraju.

Stały zasiłek dla bezrobotnych po 50 roku życia

Osoby bezrobotne po 50. roku życia mogą w 2025 roku otrzymywać zasiłek na preferencyjnych warunkach, w tym podwyższoną stawkę i dłuższy okres pobierania, który może trwać do 365 dni, pod warunkiem posiadania co najmniej 20-letniego stażu pracy uprawniającego do zasiłku. Wysokość zasiłku dla takich osób wynosi 120 proc. podstawowej kwoty, co przekłada się na 2066,28 zł brutto (około 1815 zł netto) przez pierwsze 90 dni, a następnie na 1622,64 zł brutto (około 1425 zł netto) w kolejnym okresie. Stawka podwyższona stosowana jest tylko przy stażu przekraczającym 20 lat. Standardowy okres pobierania zasiłku wynosi od 180 do 365 dni, ale dla osób powyżej 50 lat z 20-letnim stażem został on wydłużony do maksymalnie 365 dni od 1 czerwca 2025 roku, szczególnie w tych powiatach, gdzie odnotowuje się wysoki wskaźnik bezrobocia. Warunkiem uzyskania tego świadczenia jest rejestracja w powiatowym urzędzie pracy jako bezrobotny, posiadanie wymaganego co najmniej 20-letniego okresu składkowego oraz brak odmowy przyjęcia propozycji pracy. Świadczenie to jest wypłacane przez urząd pracy po stwierdzeniu spełnienia wszystkich określonych kryteriów.

Zasiłek dla bezrobotnych - rejestracja online

Aby móc ubiegać się o świadczenie i uzyskać status osoby bezrobotnej, możesz dokonać rejestracji bez wychodzenia z domu, korzystając ze strony praca.gov.pl (System Publicznych Służb Zatrudnienia). Proces ten wymaga wypełnienia formularza rejestracyjnego oraz dołączenia zeskanowanych dokumentów. Do potwierdzenia swojej tożsamości niezbędne jest użycie Profilu Zaufanego, kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub e-dowodu.

Po jakim czasie od zarejestrowania wypłacany jest zasiłek dla bezrobotnych?

Zasiłek dla bezrobotnych jest zwykle wypłacany do 14. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przyznano świadczenie. Wypłata jest możliwa dopiero po spełnieniu wszelkich formalności, otrzymaniu decyzji i upływie okresu oczekiwania, który standardowo wynosi 7 dni od daty rejestracji w urzędzie pracy. Okres ten może być jednak dłuższy: 90 dni (np. po rozwiązaniu umowy za porozumieniem stron, z wyjątkiem upadłości pracodawcy) lub 180 dni (po zwolnieniu dyscyplinarnym).

Komu nie przysługuje zasiłek dla bezrobotnych?

Prawo do pobierania zasiłku dla bezrobotnych traci się, gdy zakończenie zatrudnienia nastąpiło z winy pracownika (np. zwolnienie dyscyplinarne) lub gdy sam pracownik rozwiązał umowę bez ważnego powodu (np. rezygnacja z pracy bez uzasadnienia). Świadczenie to nie przysługuje również osobom, które nie spełniły wymogu przepracowania co najmniej 365 dni w ciągu ostatnich 18 miesięcy lub tym, które odmówiły przyjęcia oferty pracy/szkolenia bez podania przekonującej przyczyny. Wykluczone są też osoby, które prowadziły działalność gospodarczą, opłacając obniżone składki ZUS.

Jak długo można być na zasiłku dla bezrobotnych?

Standardowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych wynosi 180 dni (6 miesięcy). Istnieje jednak możliwość przedłużenia tego czasu do 365 dni (12 miesięcy) w specyficznych sytuacjach. Decyduje o tym m.in. poziom bezrobocia w danym regionie, wiek (powyżej 50 lat) i długi staż pracy beneficjenta, a także posiadanie statusu samotnego rodzica z dziećmi (dokładne kryteria określa ustawa).

Czy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych wlicza się do stażu pracy do emerytury?

Okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych (kuroniówki) wlicza się do stażu pracy na potrzeby emerytury (jako okres składkowy) i uzyskania niektórych uprawnień pracowniczych. Warunkiem jest faktyczne otrzymywanie zasiłku. Okres ten nie jest jednak wliczany do stażu wymaganego do nabycia prawa do urlopu wypoczynkowego ani do niektórych staży specjalistycznych.

Zasiłek dla bezrobotnych a podatek dochodowy

Zasiłek dla bezrobotnych, podobnie jak dodatek aktywizacyjny, jest w Polsce traktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT). Z tego tytułu urząd pracy ma obowiązek pobierać zaliczki na podatek dochodowy według ogólnych stawek skali podatkowej, a następnie je odprowadzać, co oznacza, że osoba bezrobotna nie finansuje podatku samodzielnie w trakcie roku. Na koniec roku Powiatowy Urząd Pracy przekazuje bezrobotnemu informację PIT-11, w której wykazana jest zarówno wysokość wypłaconego zasiłku, jak i pobrane zaliczki na podatek. Zasiłek ten wykazuje się w rocznym zeznaniu PIT, najczęściej w formularzu PIT-37, w części „Dochody/straty ze źródeł przychodów”, w wierszu przeznaczonym dla „Innych źródeł” przychodu, sumując zasiłek oraz ewentualny dodatek aktywizacyjny zgodnie z danymi z PIT-11. Należy podkreślić, że od kwoty zasiłku odprowadzane są również składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz składki emerytalne i rentowe, które w całości finansowane są przez Fundusz Pracy, a nie przez bezrobotnego. Dzięki temu, mimo braku samodzielnej opłaty składek, osoba bezrobotna zachowuje prawo do świadczeń zdrowotnych i buduje staż emerytalno-rentowy w okresie pobierania zasiłku. Warto zaznaczyć, że nie wszystkie formy wsparcia z urzędu pracy są opodatkowane PIT – niektóre świadczenia, takie jak jednorazowe środki na podjęcie działalności, mogą korzystać ze zwolnienia z podatku. Z tego powodu bezrobotny powinien każdorazowo sprawdzić, które świadczenia ujęte są w PIT-11, ponieważ tylko te podlegają rozliczeniu jako przychody opodatkowane. Natomiast sam status bezrobotnego, bez prawa do zasiłku, nie generuje przychodu do opodatkowania PIT, chociaż nadal zapewnia objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym finansowanym przez urząd pracy. Różnica polega więc na tym, że wypłata zasiłku powoduje powstanie przychodu i zobowiązania podatkowego (PIT), podczas gdy sam status bez zasiłku gwarantuje jedynie ubezpieczenie zdrowotne bez przychodu do opodatkowania.