Największym wkładem Galora w rozwój ekonomii jest tak zwana jednolita teoria wzrostu. Jej powstanie było odpowiedzią na słabości endogenicznej teorii wzrostu, głoszącej, że rozwój lub brak rozwoju różnych społeczeństw wynika z ich własnych wewnętrznych uwarunkowań. Na tej teorii zbudowana została cała filozofia rozwojowa - popularna zwłaszcza pod koniec XX w. - za pomocą której przekonywano świat, że jeśli tylko upodobni się do Zachodu, to prędko doszlusuje do grona krajów bogatych. Oczywiście teoria ta była z wielu stron krytykowana. Głównie za niedocenianie roli czynników zewnętrznych.