Eurostat niedawno opublikował bardzo ciekawe dane o poziomie mieszkaniowej samodzielności młodych ludzi. Te informacje na temat różnych krajów Starego Kontynentu wskazują, że dom rodzinny najszybciej opuszcza statystyczny mieszkaniec Szwecji, Norwegii, Danii oraz Finlandii. Eksperci portalu RynekPierwotny.pl postanowili bliżej przyjrzeć się opisywanemu zjawisku i sprawdzić, jakie są przyczyny mieszkaniowej samodzielności młodych Skandynawów.
ikona lupy />
Średni wiek dorosłych dzieci opuszczających dom rodziców, źródło: Rynek Pierwotny / Media

Przeciętny Szwed opuszcza rodziców 7 lat szybciej niż Polak

Wspomniane już wcześniej informacje Eurostatu dotyczą przeciętnego wieku, w którym młodzi mieszkańcy poszczególnych krajów UE opuszczają rodzinny dom. Ten ciekawy wskaźnik rzadko pojawia się w różnych analizach oraz opracowaniach. Poniższy wykres przygotowany przez portal RynekPierwotny.pl prezentuje zróżnicowanie średniego wieku opuszczenia rodzinnego domu w wybranych krajach Starego Kontynentu. W 2017 roku analizowany wiek wyprowadzki wahał się od 21,0 lat (Szwecja) do 32,2 roku (Malta). Średni wynik dla 28 krajów analizowanych przez Eurostat, wynosił 26,4 roku i był nieco niższy od wartości odnotowanej dla Polski (27,7 roku). Nasz kraj uplasował się w sąsiedztwie Węgier oraz Rumunii.

W nawiązaniu do danych z poniższego wykresu warto zwrócić uwagę, że nie tylko Szwecja cechuje się niskim przeciętnym wiekiem wyprowadzki z rodzinnego domu. W 2017 r. dużym stopniem mieszkaniowej samodzielności młodych ludzi wyróżniały się również takie kraje północnej Europy jak Dania (średni wiek wyprowadzki: 21,1 roku) oraz Finlandia (21,9 roku). Eurostat niestety nie podał analogicznego wyniku dla Norwegii. Można jednak przypuszczać, że wspomniany wynik kształtuje się na niskim poziomie. Taki wniosek uprawdopodobniają dane z prezentowanej tabeli. Poniższe zestawienie pokazuje odsetek młodych ludzi w wieku 25 lat - 34 lata, którzy wciąż mieszkają razem z rodzicami. Zdecydowanie najniższy udział takich osób w 2016 r. odnotowano na terenie Danii (3,8%), Finlandii (4,3%), Szwecji (6,0%) oraz Norwegii (6,7%). Warto wspomnieć, że średnia dla trzydziestu porównywanych krajów Starego Kontynentu wyniosła 29,3%. Polska niestety uplasowała się dopiero na 24 miejscu z wynikiem wynoszącym aż 45,5% (zobacz poniższe zestawienie).

Reklama

Ceny polskich mieszkań są fenomenem w UE?

W usamodzielnieniu się pomaga nie tylko wsparcie państwa

Powyższe dane bardzo wyraźnie potwierdzają, że cztery kraje Europy Północnej (Dania, Finlandia, Szwecja oraz Norwegia) obecnie są liderami pod względem mieszkaniowej samodzielności młodych ludzi. Przyczyny takiej sytuacji wydają się złożone i wykraczające poza sferę „mieszkaniówki”.

Sporą rolę na pewno odgrywa hojny system pomocy dla studentów oraz pełnoletnich uczniów, który działa we wszystkich analizowanych państwach. Wg portalu RynekPierwotny.pl na poziom mieszkaniowej samodzielności pozytywnie może wpływać też sprawny rynek najmu oraz duża podaż specjalnych kwater dla studentów. Nie można również zapominać o ofercie edukacyjnej, która zapewnia stosunkowo łatwe odnalezienie się młodych osób na rynku pracy. Jeżeli chodzi o rynek pracy, to ważny wydaje się także historycznie niski poziom stopy bezrobocia na terenie wszystkich analizowanych państw (tj. Danii, Finlandii, Szwecji oraz Norwegii). Swoistą ciekawostkę stanowi to, że w XXI wieku żaden ze wspomnianych krajów nie notował dwucyfrowej stopy bezrobocia. Pewne znaczenie może mieć też lokalna kultura, w której silnie akcentowana jest potrzeba szybkiego usamodzielnienia się dzieci.

Rozważania dotyczące specyfiki państw skandynawskich pod kątem mieszkaniowej samodzielności młodych ludzi, stanowią równocześnie odpowiedź na pytanie, dlaczego w niektórych krajach Europy przeciętny wiek wyprowadzki z domu rodzinnego wynosi nawet 28 lat - 32 lata. Taki wynik zwykle jest spowodowany wysokim bezrobociem wśród młodych osób, słabo rozwiniętym rynkiem najmu lub systemem szkolnictwa niedopasowanym do potrzeb rynku pracy.

Równość sposobem na mieszkaniową biedę?