Zgodnie z treścią art. 22 ustawy o PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Na wyszczególnionej tam zamkniętej liście wydatków, których nie można wliczyć w koszty, nie ma czasopism ani książek. Oznacza to, że jeśli tylko podatnik potrafi udowodnić, że wydatki na zakup książek lub czasopism poniósł w związku z prowadzoną działalnością, może je bez ograniczeń wliczać w koszty.
Takie kryteria z pewnością spełniają wszystkie książki oraz periodyki z dziedziny medycyny, w której osoba prowadząca prywatną praktykę prowadzi. Mogą to być jednak również publikacje z dziedzin pokrewnych, jeżeli zawarta w nich wiedza jest wiedzą pomocniczą dla prowadzonej praktyki. To samo dotyczy publikacji o charakterze biznesowym, a więc zarówno związanej z tematyką prowadzenia działalności gospodarczej – organizacją biznesu, zatrudnianiem pracowników, finansowanie itd. – jak i rozliczania tej działalności w zakresie podatków, składek na ubezpieczenia społeczne czy innych zobowiązań o charakterze budżetowym.
Oznacza to, że osoba prowadząca prywatną praktykę może wliczyć w jej koszty wydatki nie tylko na czasopisma fachowe, ale i dzienniki, z których czerpie bieżące informacje niezbędne do prowadzenia działalności, w tym na dzienniki gospodarcze. Dokumenty, które służą za podstawę do księgowania wydatków, muszą być dowodami księgowymi. W przypadku zakupu książek, czasopism czy prasy muszą to być rachunki lub faktury VAT.
Reklama
