W tym kontekście wypowiedział się Urząd Zamówień Publicznych (m.in. w opinii prawnej opublikowanej na stronie internetowej www.uzp.gov.pl). Pogląd ten jest ugruntowany w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej (por. np. wyrok KIO z 24 marca 2009 r., sygn. akt 282/09 czy też wyrok KIO z 6 lutego 2009 r., sygn. akt KIO/UZP 119/09). Co jednak w sytuacji, kiedy zamawiający, przygotowując postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, nie wskazał w zapisach specyfikacji stawki VAT, która miałaby być wiążąca i miałaby mieć zastosowanie w konkretnym postępowaniu?
Czy oferta wykonawcy, w której jest podana inna niż powszechnie obowiązująca stawka VAT lub inna stawka VAT niż ta, którą podała reszta wykonawców biorących udział w postępowaniu, powinna zostać odrzucona? Wcale nie jest to takie pewne. Zapadły wyroki KIO, w których Izba uznała, że jeśli zamawiający nie zawarł w specyfikacji wymogów dotyczących stawek podatku, powinien w tym zakresie oprzeć się na wyliczeniach wykonawcy i nie powinien badać stawek VAT zastosowanych przez wykonawcę. Zamawiający bowiem, w ocenie izby, nie jest organem podatkowym uprawnionym do rozstrzygania wątpliwości powstałych na gruncie stosowania właściwych przepisów podatkowych, zwłaszcza, iż to na podatniku (wykonawcy) ciąży obowiązek właściwego uregulowania podatku. Wykonawca odpowiada za właściwe naliczenie i przekazanie podatku do organów skarbowych (tak m.in.: wyrok KIO z 15 stycznia 2009 r., sygn. akt 1514/08, oraz wyrok KIO z 12 sierpnia 2009 r., sygn. akt 987/09).
Warto jeszcze zwrócić uwagę, iż przy niektórych zamówieniach publicznych możemy mieć do czynienia ze świadczeniem, które dla celów VAT będzie miało charakter świadczenia złożonego. Świadczenie złożone to świadczenie składające się z kilku odrębnych czynności, które są ze sobą ekonomicznie związane w taki sposób, że z punktu widzenia nabywcy stanowią jedną całość. Rozbicie i odrębne traktowanie podatkowe takich świadczeń byłoby nieuzasadnione. Dlatego też do całego świadczenia złożonego należy, zdaniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), stosować te same zasady opodatkowania, co do usługi, czy nawet dostawy, zasadniczej, tj. tę samą stawkę VAT. Świadczenie należy uznać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ono dla wykonawcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania świadczenia zasadniczego (por. np. wyroki ETS C-41/04 oraz C-111/05 C-231/94).