Jeszcze kilkanaście lat temu były to tylko wstępne wizje inżynierów, a ich realizację odkładano w czasie z powodu wysokich kosztów inwestycyjnych, które żeby się zwrócić, wymagały gigantycznych opłat za przejazd. Koleje magnetyczne istniały na bardzo krótkich odcinkach co prawda już w latach 60, ale były dużo wolniejsze. Dzisiaj „latające” pociągi rozwijają średnią prędkość do ok. 430 km/h i służą mieszkańcom najlepiej rozwiniętych krajów świata.
>>> Czytaj też: Hiszpania ma najdłuższą sieć szybkich kolei w Europie (ZDJĘCIA)
Z prędkością małego odrzutowca
Maglev to skrót od „magnetic levitation”, czyli magnetycznej lewitacji. Pociągi tego typu nie jadą po torach, ale suną nad nimi, unosząc się w powietrzu. Mogą rozwijać prędkość nawet do 600 km/h, podobnie jak superszybka kolej TGV, której ostatni rekord sprzed paru lat wyniósł prawie 575 km/h. Rekord świata w prędkości Magleva bije TGV o 6 km/h i należy obecnie do japońskiej wersji pociągu.
>>> polecamy: Szybka kolej w Polsce: zobacz, jak będą wyglądać polskie Pendolino
Twórcą szybkiej kolei magnetycznej był niemiecki naukowiec Eric Laithwaite, którego badania nie zostały dokończone z powodu braku funduszy. Prace nad wdrożeniem jego pomysłu kontynuowali równolegle Niemcy i Japonia.
Od 2003 roku najdłuższy na świecie odcinek szybkiej kolei magnetycznej funkcjonuje w Szanghaju. Długość trasy wynosi około 30 km i pokonywana jest w 7 min i 20 sek. Maksymalna prędkość jaką rozwija pociąg to 431 km/h.
Odcinek superszybkiej kolei został wybudowany przez niemiecką firmę Transrapid, która zainwestowała w tym chińskim mieście znanym z najnowocześniejszych technologii. Pod nazwą Transrapid kryje się konsorcjum spółek Siemens i ThyssenKrupp AG. Ta druga zajmuje się pracami nad wdrażaniem nowych technologii związanych koleją magnetyczną i planuje ekspansję na całym świecie.
Jak to działa?
W systemie kolei magnetycznej tradycyjne tory zostały zastąpione układem magnesów. Pole magnetyczne powoduje, że pociąg nie ma kontaktu z ziemią, ale cały czas unosi się nad nią. Dzięki temu może on rozwijać zwrotne prędkości, których nie ogranicza tarcie kół.
Układ kolejki magnetycznej składa się z zawieszania elektromagnetycznego, szyn prowadzących, magnesów prowadzących i magnesów wspomagających. Specjalny napęd elektromagnetyczny ze statorem wprawia pociąg ruch.
Szyny magnetyczne ulokowane są po bokach torowiska na całej długości. Magnesy „podtrzymują” pociąg w korytarzu powietrznym 10 mm ponad torowiskiem i sprawiają, że „płynie” po swoim torze prawie bezszelestnie. Dodatkowo magnesy wspomagające znajdują się na dnie torów.
Ta technologia możliwa jest dzięki specjalnym nadprzewodnikom wysokiej jakości, które obecnie produkują tylko Niemcy i Japonia. Porównując się z Maglevami, pociągi PKP muszą nadrobić jakieś 50 lat.
/>
/>
/>
/>