Prof. Hoffmann zaczynał swoją karierę naukową od badania komórek krwi szarańczy wędrownej, ale kluczowe doświadczenia, które przyniosły mu Nobla, przeprowadził w latach 90. na muszkach owocowych. Koncentrował się przede wszystkim na molekularnym i komórkowym aspekcie odporności nieswoistej, tj. wrodzonej, stanowiącej pierwszą linię obrony zwierząt przed infekcjami. Uznaje się go za odkrywcę roli rodziny receptorów Toll w zwalczaniu zakażeń.

Ostatnio rozszerzył swoje zainteresowania i prace naukowe na przenoszące malarię komary widliszki (rodzaj Anopheles).

Jules A. Hoffmann urodził się 2 sierpnia 1941 r. w Echternach w Luksemburgu, ale jako student przeniósł się do Francji i obecnie ma obywatelstwo tego kraju.

Od 1964 do 1968 r. Hoffmann pracował we francuskim Narodowym Centrum Badań Naukowych (CERN). W 1969 r. obronił doktorat z biologii na Uniwersytecie Louisa Pasteura w Strasburgu prowadząc badania nad rolą komórek krwi u szarańczy wędrownej - Locusta migratoria.

Reklama

W latach 1973-74 przebywał na stypendium na Uniwersytecie w Marburgu w Niemczech, a następnie wrócił do Strasburga, gdzie rozpoczął badania biochemiczne nad hormonami owadów, zwłaszcza nad hormonem steroidowym - ekdysonem, który u owadów kontroluje procesy przeobrażania z postaci larwalnych w dorosłe.

Od 1974 r. pełnił dyrektora ds. naukowych w CERN, a po przejściu na emeryturę w 1978 r. objął funkcję dyrektora oddziału centrum zajmującego się reakcjami odporności oraz rozwojem owadów. W latach 1993-2005 kierował Instytutem Biologii Molekularnej i Komórkowej w CERN w Strasburgu.

W latach 2007-2008 był prezydentem Francuskiej Akademii Nauk. Może się pochwalić członkostwem w towarzystwach i akademiach naukowych różnych krajów - np. Amerykańskiej Akademii Nauk i Sztuk, Amerykańskiej Akademii Nauk, Niemieckiej Akademii Nauk Leopoldina, Academia Europaea, Europejskiej Organizacji Biologii Molekularnej (EMBO) oraz Rosyjskiej Akademii Nauk.

Jest laureatem licznych prestiżowych nagród i autorem lub współautorem 250 prac naukowych.

>>> Zobacz też: Nobel z medycyny za badania nad odpornością