Takie stanowisko wyraził w najnowszej interpretacji z 2 sierpnia br. (sygn. 0114-KDIP2-2.4011.393.2022.7.AP) oraz we wcześniejszych – m.in. z 22 kwietnia 2022 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4011.184. 2022.1.SP), z 15 czerwca 2022 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4011.251. 2022.3.SP) i z 13 lipca 2022 r. (sygn. 0115-KDIT1.4011.333.2022.1.MN).
Wojewódzkie sądy administracyjne orzekają w tej sprawie niejednolicie. Z fiskusem zgodził się krakowski WSA w wyrokach z 14 grudnia 2021 r. (sygn. akt I SA/Kr 1398/21) i z 30 stycznia 2020 r. (I SA/Kr 1052/19). Drugie z orzeczeń dotyczyło podobnego problemu, ale na gruncie CIT.
Inaczej uznał WSA w Łodzi w wyrokach z 30 listopada 2021 r. (sygn. I SA/Łd 699/21), z 21 lipca 2020 r. (I SA/Łd 285/20) i z 19 listopada 2019 r. (I SA/Łd 411/19). Wskazał, że wydatki na zakup sprzętu odpowiedniego do pierwotnego wytworzenia waluty wirtualnej lub opłacenia podwyższonych rachunków za prąd to „udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej”, które mogą być odliczone od przychodu z jej późniejszego zbycia. Pozwala na to art. 22 ust. 14 ustawy o PIT.
Reklama