O śmierci noblisty poinformowała jego macierzysta uczelnia - Uniwersytet Rockefellera w Nowym Jorku - kilka godzin po ogłoszeniu decyzji przez Komitet.
"Uniwersytet Rockefellera jest zaszczycony, że Ralph Steinman został wyróżniony przez Komitet Noblowski za nowatorskie odkrycia dotyczące odpowiedzi immunologicznej organizmu - powiedział prezes uczelni Marc Tessier-Lavigne. - Informacja ta ma jednak smak słodko-gorzki, gdyż dziś rano dowiedzieliśmy się od rodziny Ralpha, że kilka dni temu przegrał długą walkę z rakiem. Nasze myśli są z rodziną Ralpha".
>>> Czytaj też: Nobel z medycyny za badania nad odpornością
Noblista zmarł 30 września w wieku 68 lat z powodu raka trzustki, który zdiagnozowano u niego cztery lata temu.
Członek Komitetu Noblowskiego Goran Hansson powiedział, że komitet nie wiedział o śmierci naukowca podejmując decyzję o przyznaniu mu Nobla. Zgodnie z regulaminem, Nagrody Nobla przyznawane są żyjącym osobom.
Proszony w jednym z wywiadów, jeszcze przed otrzymaniem Nobla, o wskazanie najbardziej wyjątkowego momentu w karierze naukowej, Steinman odpowiedział bez wahania: "zidentyfikowanie komórek dendrytycznych w 1972 roku oraz zdefiniowanie ich ogromnej roli w immunologii w 1978".
Jego prace docenił też Komitet Noblowski przyznając tegoroczną Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny.
Rola komórek dendrytycznych w immunoterapii nowotworów daje nadzieję na stworzenie długo wyczekiwanych szczepionek przeciwnowotworowych.
Dr Ralph Marvin Steinman urodził się 14 stycznia 1943 r. w Montrealu (Kanada). W 1963 roku ukończył kanadyjski Uniwersytet McGill, a pięć lat później otrzymał tytuł doktora w Harvardzkiej Szkole Medycznej. W 1970 roku rozpoczął pracę w Laboratorium Fizjologii Komórkowej i Immunologii w nowojorskim Uniwersytecie Rockefellera. Jest członkiem National Academy of Sciences i amerykańskiej organizacji pozarządowej Institute of Medicine, wchodzących w skład United States National Academies.
To właśnie w budynkach Uniwersytetu Rockefellera (z tą uczelnią związanych było 23 dotychczasowych noblistów) dr Steinman dokonał odkrycia, które utorowało drogę nowej gałęzi badań immunologicznych. Ukazanie się w 1973 roku na łamach "Journal of Experimental Medicine" artykułu, w którym po raz pierwszy został użyty termin "komórka dendrytyczna", zapoczątkowało szereg badań nad wykorzystaniem tych sprytnych komórek w różnych rodzajach terapii.
>>> Czytaj też: Nagrody Nobla z medycyny i fizjologii 2011: Bruce Beutler, Jules Hoffmann oraz Kanady Ralph Steinman
Zdolność komórek dendrytycznych do chronienia organizmu przed reakcją autoimmunologiczną, czyli skierowaną przeciwko własnym, prawidłowo funkcjonującym komórkom, ma zastosowanie m.in. w leczeniu alergii, chorób autoimmunologicznych, jak cukrzyca typu 1, stwardnienie rozsiane czy łuszczyca, a także przy przeszczepach. Funkcją komórek dendrytycznych (prezentujących antygen) jest m.in. szkolenie innych komórek odporności w rozpoznawaniu i zwalczaniu infekcji, jak również w tropieniu i niszczeniu nowotworów.
Zidentyfikowanie komórek dendrytycznych przyniosło badaczowi w 2007 roku prestiżową amerykańską nagrodę Laskera, nazywaną często "amerykańskim Noblem", gdyż jest ona traktowana jako swego rodzaju zapowiedź przyszłych noblistów w dziedzinie medycyny. Od roku 1946 aż 71 naukowców, którzy otrzymali nagrodę Laskera zostało nagrodzonych Noblem. Jak widać, reguła ta sprawdziła się i w tym roku. Steinman miał na swoim koncie także m.in. międzynarodową nagrodę Fundacji Gairdnera (2003) oraz nagrodę Albany Medical Center w dziedzinie medycyny i badań biomedycznych (2009).
