Według ostatnich danych rocznych, zebranych przez Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami, w 2021 r. polskie instalacje objęte unijnym systemem EU ETS wyemitowały prawie 192 mln ton CO2 – o 11,5 proc. więcej niż rok wcześniej.
Na czele znalazła się energetyka zawodowa z emisją na poziome niemal 105 mln ton (sama Elektrownia Bełchatów odpowiada za ponad 30 mln ton), a następnie elektrociepłownie zawodowe (23,6 mln ton) oraz przemysły: cementowy (10,6 mln ton), rafineryjny (prawie 10 mln ton) i chemiczny (9,8 mln ton).
Emisje CO2 są już dużym problemem dla wielu sektorów, ale chyba żadna branża nie robi wokół tego tematu tyle hałasu co cementowa.
Cementownie dochodzą do ściany
Ten przemysł jest jednak w specyficznej sytuacji, gdyż za blisko 2/3 jego emisji CO2 odpowiada niemożliwa do wyeliminowania emisja procesowa. Dochodzi do niej w trakcie rozkładu węglanu wapnia w piecu do wypału klinkieru – głównego składnika cementu.
Dotychczas cementownie obniżały swoją emisyjność m.in. dzięki podnoszeniu efektywności energetycznej, a także coraz większemu zastępowaniu węgla kamiennego paliwami alternatywnymi (m.in. RDF z odpadów komunalnych, osady ściekowe i zużyte opony) do opalania swoich pieców.
Te działania mają być kontynuowane wraz z innymi pomysłami na zmniejszanie śladu węglowego, m.in. opracowywanie produktów z większym udziałem domieszek (popioły lotne, żużel wielkopiecowy, piasek, glina czy gips), co zmniejszy zapotrzebowanie na wypał klinkieru.
To jednak wciąż za mało, żeby móc się zbliżyć do neutralności klimatycznej, którą Unia Europejska ma osiągnąć w 2050 r. Tego celu cementownie nie są w stanie osiągnąć bez inwestycji w technologie wychwytywania, składowania/wykorzystania CO2 (CCS/CCU). A duże problemy dla branży mogą zacząć się znacznie wcześniej, bo od 2034 r. przestanie ona otrzymywać bezpłatne uprawnienia do emisji CO2.
Gdzie w Polsce znajduje się najwięcej cementowni? Jaki mamy potencjał w składowaniu CO2? Kiedy pierwsza zeroemisyjna cementownia? Ile warte mogą być te inwestycje? O tym w dalszej części artykułu na portalu WysokieNapiecie.pl
Autor: Tomasz Elżbieciak, WysokieNapiecie.pl
