Wsparcie finansowe dla osób niesamodzielnych: zasady otrzymywania świadczenia uzupełniającego

Świadczenie uzupełniające, nieformalnie określane jako "500 plus dla seniorów" lub "500 plus dla niesamodzielnych", stanowi formę wsparcia finansowego wprowadzoną na mocy ustawy. Jego podstawowym celem jest pomoc osobom z poważnymi problemami zdrowotnymi, które zostały uznane za niezdolne do samodzielnej egzystencji i wymagają w związku z tym stałej opieki w codziennym życiu.

Wysokość i okres wypłaty świadczenia uzupełniającego

W tym roku miesięczna wysokość świadczenia uzupełniającego to stała kwota 500 zł. Okres, na jaki świadczenie jest przyznawane, zależy od charakteru orzeczenia stanowiącego podstawę wypłaty. W sytuacji, gdy orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji zostało wydane bezterminowo, świadczenie może być wypłacane do końca życia uprawnionego. W pozostałych przypadkach jest ono wypłacane na okres zgodny z ważnością posiadanego orzeczenia.

Kryteria uprawniające do otrzymania wsparcia dla osób niesamodzielnych

Aby móc otrzymać to wsparcie, konieczne jest spełnienie kilku kluczowych warunków. Osoba ubiegająca się musi mieć ukończone 18 lat i mieszkać na terenie Polski. Niezbędnym wymogiem jest również posiadanie orzeczenia lub równoważnego dokumentu, które potwierdza niezdolność do samodzielnej egzystencji. Chociaż świadczenie to często bywa kojarzone z osobami starszymi, na przykład po 75. roku życia, mogą je otrzymać także osoby młodsze, jeśli ich stan zdrowia uzasadnia taką decyzję.

Świadczenie uzupełniające a kryterium dochodowe w 2025 roku

Decydujące znaczenie ma kryterium dochodowe. Pełna kwota 500 zł przysługuje wyłącznie tym osobom, które nie pobierają żadnej emerytury, renty ani innych świadczeń finansowanych ze środków publicznych. Istnieje również kryterium maksymalne, które określa, że łączna kwota brutto pobieranych świadczeń emerytalno-rentowych nie może przekroczyć progu 2552,39 zł miesięcznie. Jeśli suma świadczeń brutto jest niższa niż 2052,39 zł, uprawniony otrzymuje pełne 500 zł. Natomiast w przypadku, gdy suma świadczeń mieści się w przedziale od 2052,39 zł do 2552,39 zł, kwota świadczenia uzupełniającego zostanie pomniejszona zgodnie z mechanizmem "złotówka za złotówkę". Po przekroczeniu górnego progu 2552,39 zł brutto, świadczenie uzupełniające w ogóle nie przysługuje. Należy pamiętać, że próg dochodowy podlega corocznej waloryzacji, co może skutkować jego zmianami.

Procedura ubiegania się o świadczenie i odwołania

Wniosek o świadczenie uzupełniające składa się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Można to zrobić osobiście w dowolnej placówce ZUS lub online za pomocą platformy eZUS. W sytuacji, gdy w momencie składania wniosku wnioskodawca nie posiada aktualnego orzeczenia o niezdolności do samodzielnej egzystencji, musi załączyć do wniosku zaświadczenie lekarskie wystawione nie wcześniej niż miesiąc przed złożeniem dokumentów, a także odpowiednią dokumentację medyczną potwierdzającą stan zdrowia. ZUS dokonuje oceny na podstawie dostarczonej dokumentacji i orzeczeń, weryfikując, czy stan zdrowia osoby ubiegającej się faktycznie uzasadnia konieczność stałej opieki. W przypadku otrzymania odmownej decyzji w sprawie przyznania świadczenia, wnioskodawcy przysługuje prawo do odwołania się od tej decyzji w terminie miesiąca od jej otrzymania, składając wniosek o odwołanie w tej samej jednostce ZUS, która zajmowała się rozpatrywaniem sprawy.