Ale ciągłe rozpieszczanie i dogadzanie najmłodszym bywa szkodliwe na dłuższą metę. Style rodzicielstwa, które chronią dzieci przed trudnymi doświadczeniami, zmniejszają ich szanse na budowanie odporności na życiowe problemy. Dodatkowo z rozpieszczonych dzieci wyrastają nadmiernie pobłażliwi wobec siebie, samolubni i wiecznie nieszczęśliwi dorośli. Im wcześniej rodzice zaczną pracować nad trudnymi zachowaniami swoich dzieci tym większa szansa, że wyrosną z nich zadowoleni z życia, empatyczni i świadomi swoich potrzeb dorośli.

Zachowania "małego terrorysty"

1. Nie przyjmuje odpowiedzi „nie”: twoje dziecko oczekuje, że zgodzisz się z każdym jego żądaniem; to ono ciągle mówią ci „nie”.

2. Jest bardziej zainteresowane otrzymywaniem niż dawaniem: rozpieszczone dziecko uważa, że wszystko mu się należy i zamiast mówić „proszę” i „dziękuję”, żąda: „daj mi”.

3. Chce natychmiastowego spełnienia swoich żądań: oczekuje, że zrezygnujesz z tego, co jest dla ciebie ważne na rzecz zaspokojenia jego oczekiwań.

4. Jest egoistą myślącym tylko o sobie: uważa, że wszystko się mu należy; jeśli inne dziecko w klasie dostanie pochwałę, twój potomek denerwuje się bo uważa, że to on bardziej zasługuje na nią.

5. Nigdy nie jest zadowolony z tego, co ma: jest przyzwyczajony do posiadania wszystkich zabawek na świecie, a mimo to zawsze chce więcej, więcej, więcej.

Jak wprowadzić zmiany?

Przede wszystkim złych nawyków można się oduczyć. Wymaga to od rodziców cierpliwości i konsekwencji w działaniu: rozpuszczone dziecko z pewnością będzie wierzgało i protestowało przeciwko nowemu stylowi rodzicielstwa prezentowanemu przez dorosłych.

Metod wychowywania szczęśliwych i radzących sobie w życiu dzieci jest wiele, ale zawsze sprowadzają się one do kilku głównych postaw.

Przede wszystkim rodzic powinien nauczyć się mówić „nie” bez poczucia winy. To nieprawda, że odmawianie dzieciom w uzasadnionych sytuacjach obniża ich samoocenę. Zawsze uzasadniaj swoją decyzję, aby pomóc mu zrozumieć twój punkt widzenia, np.: „Pracę domową trzeba zrobić przed zabawą. Potem będziesz miał więcej swobody.”

Jeśli twoje dziecko jest uzależnione od pochwał, spróbuj je chwalić, gdy zrobi coś dla innej osoby lub z nią. Zamiast pytać: „Co dostałeś na teście ortograficznym?” okaż zainteresowanie samym dzieckiem: „Opowiedz mi o jednej miłej rzeczy, którą zrobiłeś dzisiaj dla kogoś”.

Praktykowanie wdzięczności pomaga dzieciom być szczęśliwym, a przez to lepiej radzić sobie z przeciwnościami losu i mieć zwiększą satysfakcję z życia. Możecie prowadzić wspólny rodzinny dziennik wdzięczności, w którym każdy może napisać coś od siebie. Dodatkowo wszelkie rytuały zbliżają i cementują rodzinę.