Z raportu na temat konkurencyjności Światowego Forum Gospodarczego za rok 2009 wynika, że w strefie euro najwyższą konkurencyjnością cieszą się Finlandia, Niemcy, Francja i Holandia. W gronie maruderów w tej dziedzinie przodują Grecja, Włochy, Portugalia i Hiszpania.
Działania zmierzające do poniesienia produktywności w tych krajach mogą wywołać „masowe protesty”, co w ostateczności doprowadzi do wypchnięcia ich z unii walutowej – uważa Stuart Thomson, główny ekonomista Ignis Asset Management w Glasgow.
„To olbrzymi problem dla Europy ponieważ jedna trzecia strefy euro faktycznie tkwi w permanentnym gospodarczym bezruchu” – mówi Thomson, który uczestniczy przy monitorowaniu aktywów wartości ponad 100 mld dolarów.
Przepaść między Północą i Południem stale się powiększa od czasu wprowadzenia euro w 1999 roku, za wyjątkiem niewielkiego skurczenia się jej w zeszłym roku – wynika z indeksu konkurencyjności Europejskiego Banku Centralnego, który ustala ranking konkurencyjności na podstawie wartości importu i eksportu, skorygowanych przez ceny lokalne.
“Przepaść ta jest prawdziwym zagrożeniem dla Europy” – mówi Harald Schrimpf, dyrektor wykonawczy PSI z Berlina, producenta komputerowego oprogramowania, który zatrudnia 1400 osób. Ma on biura w 15 krajach, w tym w Polsce i Rosji, ale żadnego w południowej Europie.
Wspólna waluta uniemożliwia państwom członkowskim dewaluację pieniądza w celu poprawy wyników eksportu lub przyciągnięcia turystów, tak jak to czyniły Włochy z lirą w stosunku do niemieckiej marki pięciokrotnie w latach 1981-1985 i ponownie w roku 1992.
Dewaluacja nie może już jednak maskować korupcji, złych warunków pracy i wyższych podatków korporacyjnych, które to zjawiska według rankingu konkurencyjności Światowego Forum Gospodarczego i indeksu korupcji Transparency International przeważają wśród Południowców
/>