Gdy Rafał Trzaskowski ogłosił podpisanie Deklaracji LGBT+, w polskich mediach i internecie zawrzało. Temat ten doprowadził niemal do białości nie tylko przedstawicieli Prawa i Sprawiedliwości, którzy w naturalny sposób byli najbardziej zagorzałymi krytykami tego pomysłu. Nerwy puszczały także przedstawicielom partii Wiosna, na czele z jej liderem, ponieważ mieli oni (słuszne) wrażenie, że po tym, jak PiS odebrał im część programu socjalnego, teraz Platforma Obywatelska podbiera elementy ich programu obyczajowego. Co najciekawsze jednak, posunięcie prezydenta Warszawy krytykowali nawet członkowie jego macierzystej partii.
Dziś jednak można mieć wrażenie, że po wrzawie wokół LGBT+ niewiele zostało. Niektórzy posłowie PiS twierdzili nawet, że ten temat się zużył. Dlaczego tak jest? Częściowo dlatego, że w obecnej dynamice mediów 24-godzinnych i społecznościowych ta czy inna sprawa wywołuje emocje tyleż gwałtowne, co krótkotrwałe. Coraz szybciej zmienia się sposób, w jaki prowadzona jest debata publiczna.
Nie jest to jednak jedyny powód. Kontynuowanie dyskusji wokół LGBT+ nie było po prostu na rękę żadnej stronie sceny politycznej. W przypadku PiS oraz związanych z nim mediów musiałoby to – po pierwsze – oznaczać brnięcie w retorykę antygejowską, czego w polskich warunkach nie da się zrobić tak łatwo, jak kampanii antyuchodźczej w 2015 r. Nie chodzi już bowiem o grupę ludzi, których nikt w naszym kraju nie widział – ale o konkretne osoby, znajomych, przyjaciół, krótko mówiąc, o Polaków. Po drugie podejmowanie tego wątku mogło tylko dodać ognia PO, która zyskała właśnie nową grupę wyborców. Wiośnie problem wprowadzony do debaty publicznej w ten sposób nie był w smak, ponieważ jej przedstawiciele mogli co najwyżej pogratulować Rafałowi Trzaskowskiemu (a także wiceprezydentowi stolicy Pawłowi Rabiejowi), a to odebrałoby wyrazistość ich własnej partii.
>>> CAŁY TEKST W WEEKENDOWYM WYDANIU DGP
Reklama
Autorka jest historyczką idei, członkinią redakcji „Kultury Liberalnej”, adiunktem w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Opublikowała m.in. książkę „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki”, wyróżnioną Nagrodą im. Józefa Tischnera. Wkrótce ukaże się jej książka „Wynalazek nowoczesnego serca. Źródła współczesnego myślenia o emocjach w filozofii klasycznej”