W przypadku zaistnienia sytuacji kryzysowej gospodarstwa domowe powinny znaleźć się pod szczególną ochroną. Dodatkowo państwa członkowskie mogą do odbiorców szczególnie wrażliwych zaliczyć także inne kategorie odbiorców, jak małych i średnich przedsiębiorców lub dostawców najbardziej niezbędnych usług publicznych pod warunkiem, że nie zużywają oni łącznie więcej niż 20 proc. krajowego zapotrzebowania na gaz.
Państwa członkowskie będą miały cztery lata na dostosowanie się do nowych wymagań poprzez rozbudowę pojemności magazynowych, zapewnienie technicznej możliwości odwrotnego przesyłu w sieci, rozbudowę połączeń z zintegrowaną europejską siecią gazową oraz poprzez doprowadzenie do uniezależnienia się od pojedynczego dostawcy z kraju trzeciego. Komisja Europejska podda ocenie krajowe plany działań i zażąda uzupełnień, jeśli okażą się one niespójne z planami innych krajów lub jeśli mogłyby zagrozić bezpieczeństwu ich dostaw.
Rozporządzenie definiuje trzy rodzaje sytuacji kryzysowej: stan „wczesnego ostrzegania”, „alert” i sytuacja „zagrożenia”. W sytuacji zagrożenia państwa członkowskie muszą zapewnić transgraniczną dostępność własnej infrastruktury przesyłowej i pojemności magazynowych.
Komisja Europejska będzie musiała ogłosić stan kryzysowy na poziomie UE lub w odniesieniu do danego regionu, gdy zwrócą się o to dwa państwa członkowskie, które ogłosiły krajowy stan zagrożenia.
Reklama
Parlament Europejski rozpoczął także prace nad dokumentem Strategia Energetyczna UE w latach 2011 – 2020. We wrześniu europosłowie zaczną prace nad pakietem infrastrukturalnym, na temat nowego mechanizmu wspierania rozwoju infrastruktury energetycznej w UE i jej sąsiedztwie.
