W 2021 r. 21,7 proc. ludności UE było zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, a więc żyło w gospodarstwach domowych doświadczających co najmniej jednego z trzech zagrożeń - ryzyko ubóstwa, poważna deprywacja materialna i społeczna lub życie w gospodarstwie domowym o bardzo małej intensywności pracy.

Osoby niepełnosprawne były na te czynniki znacznie bardziej narażone niż reszta społeczeństwa. W całej Wspólnocie 29,7 proc. populacji UE w wieku co najmniej 16 lat z niepełnosprawnością (ograniczenie aktywności) było zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w porównaniu z 18,8 proc. osób bez niepełnosprawności.

Podobny trend widać we wszystkich państwach członkowskich UE. Największa bezwzględna różnica między odsetkiem zagrożenia biedą wśród osób z niepełnosprawnością i osób bez niepełnosprawności wystąpiła w Irlandii - 39,3 proc. wobec 14,6 proc. (różnica 24,7 punktów procentowych). Kolejne były: Łotwa (41,2 proc. wobec 19,6 proc.; różnica 21,6 pp) i Litwa (38,9 proc. wobec 17,8 proc.; różnica 21,1 pp).

Na drugim końcu skali znalazła się Grecja (28,3 proc. w przypadku osób niepełnosprawnych w porównaniu z 27,4 proc. wśród osób bez niepełnosprawności, różnica 0,9 p.p.), a następnie Włochy (27,1 proc. w porównaniu z 24,3 proc. – różnica 2,8 pp) i Finlandia (18,5 proc. w porównaniu z 12,6 proc., różnica 5,9 pp).

Reklama

W Polsce odsetek osób niepełnosprawnych narażonych na ubóstwo był na poziomie 26,9 proc., podczas gdy zagrożenie biedą wśród osób sprawnych był na poziomie 14,8 proc., o 12,1 pp mniejsze niż w przypadku osób niepełnosprawnych.