Środki trwałe zakupione przez firmę na raty i wykorzystywane do prowadzenia działalności można amortyzować w momencie wprowadzenia ich do ewidencji.
Amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność przedsiębiorcy, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością; maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty – zwane środkami trwałymi – jeśli przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok. Ponadto środki trwałe powinny być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Takie wymagania odnośnie do amortyzacji nakłada art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ustawa nie wspomina o sposobie zapłaty za te środki. Zatem nie ma znaczenia, czy zostały zakupione za gotówkę czy na raty. Ważne, by stanowiły własność lub współwłasność przedsiębiorcy.
I tu uwaga! Przy zakupach na raty trzeba bardzo uważać, by w umowie nie znalazła się klauzula, że własność rzeczy przechodzi na kupującego dopiero po zapłacie ostatniej raty. Taki zapis wyklucza możliwość amortyzacji, gdyż do czasu spłacenia ostatniej raty przedsiębiorca nie jest właścicielem lub współwłaścicielem, a więc nie spełnia podstawowego warunku korzystania z odpisów amortyzacyjnych. Jeśli umowa zakupu na raty nie ma tego zapisu, przedsiębiorca wprowadza zakupiony środek trwały do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania i rozpoczyna jego amortyzację.
Przed rozpoczęciem amortyzacji trzeba jeszcze ustalić wartość początkową środka trwałego. Przy kupnie za wartość początkową przyjmuje się cenę nabycia, czyli kwotę należną sprzedającemu, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania (np. koszty transportu, ubezpieczenia w drodze, opłat notarialnych).
Reklama
Przy zakupach na raty wartością początkową środka trwałego jest cena nabycia, czyli kwota wpłacona gotówką plus przyszłe raty. Do tego oczywiście można doliczyć dodatkowe wydatki związane z zakupem.
Podstawa prawna
Art. 22a, art. 22d ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).