Kontrakty CFD już od wielu lat znajdują się w ofercie instytucji finansowych, jednak dopiero w ostatniej dekadzie produkt ten stawał się coraz bardziej dostępny dla inwestorów indywidualnych.
DEFINICJA: CFD to kontrakt między dwoma stronami, zwykle opisywanymi jako „nabywca” i „sprzedający”, stwierdzający, iż sprzedający zapłaci kupującemu różnicę między aktualną ceną instrumentu a jego wartością w momencie zamknięcia kontraktu.
PRZYKŁAD: jeżeli wartość akcji wynosi 500 pensów w momencie otwarcia kontraktu i 510 pensów w momencie jego zamknięcia, różnica wynosi 10 pensów. Jeżeli inwestor kupił 5000 kontraktów CFD i przewiduje, że cena akcji będzie rosnąć, jego zysk wyniesie 5000 x 10 pensów = 500 funtów.
ZASADA: obrót kontraktami CFD za pośrednictwem internetu to uniwersalna metoda inwestowania zarówno w trakcie hossy, jak i w trakcie bessy, umożliwiająca zabezpieczanie aktualnych inwestycji w akcje, a nawet zapewniająca możliwość zarabiania na spadkach cen akcji. Kontrakty CFD mogą być przedmiotem „krótkiej sprzedaży” – jeżeli zatem sądzisz, że określone akcje lub indeksy rynku akcji na pewno spadną, będziesz mógł co do zasady „sprzedać” je, osiągając zysk, jeżeli rynek zachowa się zgodnie z Twoimi oczekiwaniami.
Zalety obrotu kontraktami CFD
- Możliwość zaangażowania się na rynku akcji bez konieczności nabywania instrumentu bazowego, np. bez konieczności kupowania akcji. Zamiast tego inwestor płaci prowizję za zawarcie kontraktu, a następnie płaci odsetki od pozostałej wartości instrumentu bazowego, jeżeli decyduje się utrzymać kontrakt przez dłuższy okres. Odsetki naliczane są do momentu. gdy inwestor zdecyduje się zamknąć kontrakt.
- Wyższy zysk przy mniejszej inwestycji: w porównaniu do tradycyjnego obrotu akcjami kontrakty CFD oferują możliwość osiągnięcia wyższego zysku pomimo zainwestowania niższej kwoty. Z drugiej strony, zdecydowanie wyższe mogą być też straty. Kontrakty CFD umożliwiają jednak zarówno szybkie zamykanie pozycji stratnych (poprzez wypowiedzenie kontraktu), jak i łatwe utrzymywanie pozycji zyskownych (w tym przypadku wystarczy nic nie robić).
- Spekulacje związane ze zmianami cen: kontrakty CFD umożliwiają spekulacje związane ze zmianami cen bez konieczności nabywania instrumentów bazowych. Dzieje się tak, ponieważ kontrakty te finansowane są dźwignią bazującą na depozycie zabezpieczającym, zaś zyski i straty określane są jako różnice między ceną zakupu i sprzedaży. Ponieważ kontrakty CFD są lewarowane, inwestorzy muszą zainwestować jedynie niewielki ułamek ich wartości, aby móc nimi obracać.
- Pozycje długie i krótkie: kontrakty CFD można nabywać, gdy przewiduje się zarówno wzrosty, jak i spadki wartości instrumentów bazowych. Zakup kontraktu CFD przez inwestorów spodziewających się wzrostu wartości instrumentu bazowego określany jest mianem „zajęcia długiej pozycji”. Zakup kontraktu CFD przez inwestora prognozującego spadek wartości instrumentu bazowego określa się natomiast jako „zajęcie pozycji krótkiej”. Zajęcie pozycji krótkiej daje okazję do spekulacyjnego zarabiania na spadkach cen.
- Dywidendy: zajmowanie „pozycji długiej” oznacza możliwość otrzymywania dywidendy w takiej samej wysokości, w jakiej otrzymują je osoby faktycznie posiadające akcje. Jeżeli jednak zajmuje się „pozycję krótką”, sytuacja wygląda odwrotnie – trzeba wypłacić dywidendę.
- Brak daty wygaśnięcia kontraktu: pozycję można utrzymywać tak długo, jak się chce.
- Lewarowanie inwestycji do 20x: w internetowym obrocie kontraktami CFD można korzystać z dźwigni do 20x. Tego rodzaju finansowanie nazywane jest często margin trading.
Przydatne terminy związane z obrotem kontraktami CFD
DŹWIGNIA
„Dźwignia” to jeden z najważniejszych aspektów kontraktu CFD. Oznacza ona, że nie trzeba płacić za akcje całej ceny. Zamiast tego przekazuje się depozyt. Na przykład depozyt początkowy w przypadku akcji wynosi zwykle 5% lub nawet mniej. Gdy za pośrednictwem kontraktów CFD obracasz walutami lub indeksami, stopy depozytu mogą być równe nawet 1%. Finansowanie dźwignią umożliwia zajmowanie na rynku pozycji na kwoty wyższe od faktycznie zaangażowanych. W porównaniu do zakupu akcji wydanie tej samej kwoty na kontrakty CFD daje możliwość osiągnięcia znacznie wyższego zysku. Pamiętaj jednak, że dźwignia przyczynia się również do zwiększania strat.
FINANSOWANIE DŹWIGNIĄ
Finansowanie dźwignią to inwestowanie na kredyt – inwestor deponuje niewielką kwotę, a następnie pożycza znacznie większą. Na przykład transakcja na kontraktach futures na euro ma wartość kontraktową równą 125 000 funtów (tzn. minimalna kwota transakcji to 125 tysięcy funtów), jednak dzięki wykorzystaniu dźwigni tę samą transakcję można zawrzeć, dysponując jedynie 6000 funtów (mniej więcej) w gotówce. Dźwignia jest powiązana z depozytem zabezpieczającym – kwotą, którą musisz dysponować, żeby móc inwestować z wykorzystaniem dźwigni.
RYZYKO: należy zauważyć, że finansowanie dźwignią wiąże się z wysokim ryzykiem utraty kapitału, jak również że można stracić kwotę przewyższającą kwotę pierwotnie wyłożonych środków. Spekulować należy zatem wyłącznie pieniędzmi, na których utratę można sobie pozwolić. Z drugiej strony, finansowanie dźwignią umożliwia granie na rynkach, które w przeciwnym przypadku byłyby niedostępne. Masz również możliwość inwestowania w większą liczbę akcji (lub innych instrumentów) niż normalnie dostępna dla osoby dysponującej Twoimi środkami.
Poniższe przykłady przedstawiają porównanie finansowania dźwignią z finansowaniem gotówką:
PRZYKŁAD: TRANSAKCJA W OBROCIE AKCJAMI
Symbol: XYZ
Transakcja: pozycja długa, 1 000 akcji
Wartość ticku: 10 funtów za każde 0,01 funta za każde 10 funtów zmiany ceny
Cena wejścia: 125,50 funta
Cel: 126 funtów
Stop Loss: 125,25 funta
Jeżeli powyższa transakcja zostanie opłacona gotówką, inwestor będzie potrzebować 125 500 funtów gotówką, aby ją zawrzeć. Gdyby okazała się zyskowna (tj. gdyby został osiągnięty poziom docelowy), inwestor zyskałby 50 ticków i otrzymał 500 funtów (50 ticków x 10 funtów/tick) zysku. Gdyby transakcja okazała się niezyskowna (tj. gdyby został osiągnięty poziom stop lossu), inwestor straciłby 25 ticków, tracąc tym samym 250 funtów (25 ticków x 10 funtów/tick) z pierwotnego kapitału.
Gdyba ta sama transakcja została sfinansowana dźwignią, inwestor potrzebowałby tylko 37 650 funtów w gotówce, aby ją sfinansować. Gdyby okazała się zyskowna (tj. gdyby został osiągnięty poziom docelowy), inwestor również zyskałby 50 ticków, czyli 500 funtów (50 ticków x 10 funtów/tick). Gdyby natomiast transakcja nie okazała się zyskowna (tj. osiągnięty zostałby poziom stop lossu), inwestor również straciłby 25 ticków, czyli 250 funtów (25 ticków x 10 funtów/tick) z pierwotnego kapitału. Zysk/strata jest w przypadku takiej transakcji identyczny niezależnie od tego, czy zostanie ona sfinansowana gotówką, czy dźwignią, ponieważ liczba akcji będących jej przedmiotem pozostaje taka sama (1 000 akcji w tym przykładzie).
PODSUMOWANIE: jeżeli wybierzesz odpowiednią wielkość transakcji i ustawisz stop lossy na właściwym poziomie, to transakcje finansowane dźwignią (a nie gotówką) mogą okazać się sposobem na efektywne wykorzystanie kapitału. Profesjonalni inwestorzy wykorzystują dźwignię w przypadku praktycznie każdej zawieranej transakcji. Wymaga to jednak praktyki i doświadczenia, które można zdobyć dzięki rachunkowi demonstracyjnemu platform SaxoTrader i SaxoWebTrader.
Zobacz pozostałe części poradnika:
>>> Poradnik inwestora: Krótka sprzedaż akcji
>>> Poradnik inwestora: Jak minimalizować ryzyko?
