W przypadku granicy polsko-ukraińskiej mszczą się wieloletnie zaniedbania. Mimo regularnych obietnic przed inwazją niewiele zrobiono, by zwiększyć przepustowość przejść granicznych. Ofiarą padają nie tylko ukraińscy producenci, lecz także państwa afrykańskie oraz azjatyckie, które sprowadzają ukraińskie zboże.
Na granicy polsko-ukraińskiej byłem ostatnio w maju. W tamtą stronę jechałem przez Hrebenne-Rawę Ruską, wracałem przez Medykę-Szeginie. W obu przypadkach po stronie ukraińskiej stały kilkunastokilometrowe kolejki ciężarówek. Po polskiej stronie są one nieco krótsze, ale też znacznie bardziej okazałe niż przed 24 lutego. Wielodobowe oczekiwanie na przekroczenie granicy sprawia, że do Ukrainy z opóźnieniem trafiają cysterny z paliwem – a kraj cierpi z powodu deficytu benzyny – i pomocą humanitarną. Na wjazd do Polski czekają zaś kierowcy przewożący zboża i inne towary spożywcze, co dodatkowo podwyższa koszty transportu, i tak droższe niż w przypadku przewozu ładunku morzem. A to i tak pół biedy w porównaniu z sytuacją z przełomu lutego i marca, gdy uciekające przed wojną kobiety z dziećmi stały na mrozie po półtorej doby, by dostać się do Polski. Warszawa zrobiła wtedy wiele, by rozładować zator, ale mimo to mieliśmy wtedy do czynienia z sytuacją katastrofy humanitarnej na granicy.
Kijów i Warszawa dogadują się w sprawie wsparcia dla ukraińskiego eksportu. Wspólne wysiłki było widać podczas wizyty prezydenta Andrzeja Dudy w Egipcie, poważnego odbiorcy ukraińskiego zboża. Tani chleb to dla Kairu warunek stabilności reżimu. Ukraińskim eksporterom byłoby łatwiej, gdyby nie wąskie gardło na granicy. Istniejące połączenia kolejowe też mają niewystarczającą przepustowość, by zaspokoić ich potrzeby. Po obu stronach granicy okazaliśmy się mądrzy po szkodzie, bo gdyby zrealizowano choć część obietnic, gardło byłoby znacznie szersze. Na rozbudowie przejść granicznych nikomu w sumie nie zależało. Większą część winy ponosi strona ukraińska, bo to obywatele tego kraju stanowią gros podróżujących. W 2021 r. Ukraińcy przekraczali tę granicę 16-krotnie częściej niż Polacy. Elity korzystały z samolotów. Dla nich przed dekadą powstał nowy terminal na lotnisku Kijów-Boryspol i nowoczesne, absurdalnie przeskalowane lotnisko we Lwowie. Zwykli ludzie czekali po wiele godzin w starych autobusach i samochodach w Rawie Ruskiej i Szeginiach.
Reklama
