Chcesz inwestować? Oto podstawy analizy technicznej, które musisz znać

15 października 2016, 11:18

Poznanie analizy technicznej obejmuje szeroki zakres zagadnień – od zapoznania się z obszarami zapalnymi, wokół których tworzą się poziomy wsparcia i oporu, aż po dane statystyczne, wraz ze wskaźnikiem momentum i przewidywaną realną wartością rynkową papierów wartościowych. Wizualna reprezentacja ruchu cen i leżąca u ich podstaw psychologia przedstawiają obraz przyszłych, potencjalnych ruchów rynkowych. W niniejszym artykule omówimy ściśle związane z konkretnymi ruchami cen ludzkie emocje oraz to, w jaki sposób wpływają one na popyt. Ruchy cen, jakie miały miejsce w historii, pokazują, co ludzie w danym okresie czuli w związku z danymi dobrami. Zresztą, wszystkie dostępne na ich temat informacje są odzwierciedlone właśnie w tym, jak kształtowały się ceny. Gdy tylko pojawiają się nowe wydarzenia czy dane, ludzie zmieniają swoje poglądy, co natychmiast ma swoje odbicie w wartości akcji lub innych aktywów. Podczas gdy ruchy krótkoterminowe nie pokazują niemal nic poza chaosem, dystrybucja cenowa w końcu i tak doprowadza do poziomu równowagi rynkowej. Giełda w Atenach / Bloomberg / Simon Dawson

Analiza techniczna stanowi studium psychologii człowieka, obrazowane poprzez ruchy cen. Badanie tych ruchów w przeszłości, a więc analiza historyczna, pozwala na uchwycenie ściśle związanych z rynkiem finansowym lęków i aktów chciwości, które bywają częstym motorem zmienności rynkowej. Rynek bowiem dąży tam, gdzie kumuluje się najwięcej emocji.

Reklama

1 Istnieje wiele narzędzi pomocnych w pomiarze przeszłych i przewidywaniu przyszłych ruchów cen. Opierają się na pewnym tworzącym się wzorcu. Chociaż to, co działo się w przeszłości, wcale nie gwarantuje przyszłych zwrotów, pamięć o tym, w jakim kierunku kiedyś poszły ceny, często staje się dla inwestora wskazówką, w jakim kierunku być może pójdą one w przyszłości.
Ponieważ ceny kumulują się na konkretnych poziomach (maksima i minima), pociągają za sobą zarówno popyt, jak i podaż – zakup i sprzedaż. Jeśli występuje wzrost poziomu zakupu przy danej cenie sprzedaży, zazwyczaj następuje jej podwyżka. Natomiast przy wzroście sprzedaży przy danej cenie zakupu, najczęściej mamy do czynienia z obniżką. Jednym z najlepszych sposób na śledzenie ruchów cen jest zdefiniowanie sobie obszarów podaży i popytu, które odnoszą się do poziomu wsparcia i oporu.

Istnieje wiele narzędzi pomocnych w pomiarze przeszłych i przewidywaniu przyszłych ruchów cen. Opierają się na pewnym tworzącym się wzorcu. Chociaż to, co działo się w przeszłości, wcale nie gwarantuje przyszłych zwrotów, pamięć o tym, w jakim kierunku kiedyś poszły ceny, często staje się dla inwestora wskazówką, w jakim kierunku być może pójdą one w przyszłości.<br>
Ponieważ ceny kumulują się na konkretnych poziomach (maksima i minima), pociągają za sobą zarówno popyt, jak i podaż – zakup i sprzedaż. Jeśli występuje wzrost poziomu zakupu przy danej cenie sprzedaży, zazwyczaj następuje jej podwyżka. Natomiast przy wzroście sprzedaży przy danej cenie zakupu, najczęściej mamy do czynienia z obniżką. Jednym z najlepszych sposób na śledzenie ruchów cen jest zdefiniowanie sobie obszarów podaży i popytu, które odnoszą się do poziomu wsparcia i oporu.

ShutterStock

2 Wsparcie to poziom, przy którym liczba kupujących wzrasta w stosunku do liczby sprzedających, co wywołuje wzrost cen (przestają spadać). Opór natomiast jest zjawiskiem przeciwnym do wsparcia. Oznacza on obszar rynku, na którym ceny już nie rosną lub mają z tym problemy. Popyt na instrumenty finansowe jest silny na poziomie oporu, a sprzedający chętnie zajmują tutaj krótkie pozycje lub likwidują pozycje długie (Take Profit).
Przy śledzeniu ruchów cen ważna jest identyfikacja dołków i szczytów. Wielu traderów korzysta z dziennych minimów i maksimów po to, żeby zdefiniować sobie krótkoterminowo poziomy wsparcia lub oporu. Można też korzystać z tygodniowych lub miesięcznych minimów i maksimów, jak również z sesji intraday. Innym sposobem na określenie wsparcia i oporu jest sięgnięcie po linie trendu.

Wsparcie to poziom, przy którym liczba kupujących wzrasta w stosunku do liczby sprzedających, co wywołuje wzrost cen (przestają spadać). Opór natomiast jest zjawiskiem przeciwnym do wsparcia. Oznacza on obszar rynku, na którym ceny już nie rosną lub mają z tym problemy. Popyt na instrumenty finansowe jest silny na poziomie oporu, a sprzedający chętnie zajmują tutaj krótkie pozycje lub likwidują pozycje długie (Take Profit).<br>
Przy śledzeniu ruchów cen ważna jest identyfikacja dołków i szczytów. Wielu traderów korzysta z dziennych minimów i maksimów po to, żeby zdefiniować sobie krótkoterminowo poziomy wsparcia lub oporu. Można też korzystać z tygodniowych lub miesięcznych minimów i maksimów, jak również z sesji intraday. Innym sposobem na określenie wsparcia i oporu jest sięgnięcie po linie trendu.

Bloomberg

3 Linia trendu łączy dwa lub więcej istotne punkty (minima i maksima) na graficznej reprezentacji ruchu cen i tworzy subiektywny obszar – poziom wsparcia lub poziom oporu. Wielu zorientowanych na techniczną analizę traderów sądzi, że aby narysować linię trendu potrzebne są trzy punkty. Ogólnie rzecz biorąc linie trendu, tworząc poziom oporu, pochylają się w dół, natomiast gdy tworzą poziom wsparcia, kierują się ku górze. Im więcej punktów, tym wyraźniejsza linia trendu.
Linia trendu tworząca poziom oporu zazwyczaj pochyla się w dół, chociaż zdarza się opór tworzą także linie horyzontalne. Nachylenie punktów na linii wskazuje poziomy cen, generując poziom oporu. Linię trendu można wykreślić poprzez znalezienie maksimów i minimów oraz wyznaczenie linii horyzontalnej.
Kiedy następuje przełamanie linii trendu następuje psychologiczna zmiana na rynku. Zanim nastąpi przełamanie poziomu wsparcia lub oporu, inwestorzy często zaczynają się czuć bardzo pewnie w związku z konsolidacją cen na rynku. Jakiekolwiek przełamanie wywołuje zmianę nastrojów rynkowych i wywołuje szybkie reakcje oparte na strachu przed zmianą w dynamice rynkowej. Inną metodą identyfikacji wsparcia i oporu jest korzystanie ze średnich.

Linia trendu łączy dwa lub więcej istotne punkty (minima i maksima) na graficznej reprezentacji ruchu cen i tworzy subiektywny obszar – poziom wsparcia lub poziom oporu. Wielu zorientowanych na techniczną analizę traderów sądzi, że aby narysować linię trendu potrzebne są trzy punkty. Ogólnie rzecz biorąc linie trendu, tworząc poziom oporu, pochylają się w dół, natomiast gdy tworzą poziom wsparcia, kierują się ku górze. Im więcej punktów, tym wyraźniejsza linia trendu.<br>
Linia trendu tworząca poziom oporu zazwyczaj pochyla się w dół, chociaż zdarza się opór tworzą także linie horyzontalne. Nachylenie punktów na linii wskazuje poziomy cen, generując poziom oporu. Linię trendu można wykreślić poprzez znalezienie maksimów i minimów oraz wyznaczenie linii horyzontalnej.<br>
Kiedy następuje przełamanie linii trendu następuje psychologiczna zmiana na rynku. Zanim nastąpi przełamanie poziomu wsparcia lub oporu, inwestorzy często zaczynają się czuć bardzo pewnie w związku z konsolidacją cen na rynku. Jakiekolwiek przełamanie wywołuje zmianę nastrojów rynkowych i wywołuje szybkie reakcje oparte na strachu przed zmianą w dynamice rynkowej. Inną metodą identyfikacji wsparcia i oporu jest korzystanie ze średnich.

Bloomberg

Reklama

4 Średnia krocząca również służy do identyfikacji wsparcia i oporu. Często wykorzystuje się ją do odczytywania realnej wartości rynkowej aktywów. Wyznacza aktualny trend rynkowy, ale uważa się ją za wskaźnik opóźniony, bo obliczana jest na podstawie przeszłych danych i należy się nią posługiwać w celu potwierdzenia już istniejącego trendu. Średnią kroczącą oblicza się, biorąc pod uwagę określony odcinek czasu. W jaki sposób średnia pomaga szybko wyznaczyć trend? Wystarczy dodać ją do wykresu: jeśli rośnie, mamy trend wzrostowy, jeśli spada – trend spadkowy, a jeśli jest pozioma – to mamy konsolidację rynku. Jest to jednak wskaźnik, który czasem daje zbyt późno sygnały sprzedaży czy zakupu. Mimo to istnieje sposób, żeby zwiększyć skuteczność średnich – trzeba dodać do nich wstęgę Bollingera.

Średnia krocząca również służy do identyfikacji wsparcia i oporu. Często wykorzystuje się ją do odczytywania realnej wartości rynkowej aktywów. Wyznacza aktualny trend rynkowy, ale uważa się ją za wskaźnik opóźniony, bo obliczana jest na podstawie przeszłych danych i należy się nią posługiwać w celu potwierdzenia już istniejącego trendu. Średnią kroczącą oblicza się, biorąc pod uwagę określony odcinek czasu. W jaki sposób średnia pomaga szybko wyznaczyć trend? Wystarczy dodać ją do wykresu: jeśli rośnie, mamy trend wzrostowy, jeśli spada – trend spadkowy, a jeśli jest pozioma – to mamy konsolidację rynku. Jest to jednak wskaźnik, który czasem daje zbyt późno sygnały sprzedaży czy zakupu. Mimo to istnieje sposób, żeby zwiększyć skuteczność średnich – trzeba dodać do nich wstęgę Bollingera.

Bloomberg

5 Stworzoną przez Johna Bollinegra wstęgę Bollingera wyznacza się obliczając najpierw średnią kroczącą, a następnie dodaje się linie w odległości dwóch odchyleń standardowych, nad i pod średnią. Dzięki temu cena przebywa w 95% przypadków wewnątrz wstęgi. Gdy cena zbliża się do wstęgi górnej, może to być sygnał do wykupu (ceny wysokie), a jeśli do dolnej – do wyprzedaży (ceny niskie).
Na przykład, przy 20-dniowej średniej kroczącej dodaje się linie w odległości dwóch odchyleń nad i pod nią. Cena będzie odbijać się od dolnej i górnej wstęgi i szybko wróci do środka. Wspomniane wyżej 95% czasu, gdy cena przebywa wewnątrz wstęgi, oznacza, że przez pozostałe 5% może się znaleźć poza nią, czego obliczenia już nie obejmują. Dlatego aby uniknąć sprzedaży przy trendzie w górę albo zakupów przy trendzie w dół, trader powinien poszukać potwierdzenia swoich obliczeń za pomocą innych narzędzi, po to aby znaleźć jak najlepszy punkt wejścia.
Zdefiniowanie wsparcia i oporu to jeden z najlepszych sposobów na rozpoczęcie nauki o zmianach rynkowych i o tym, jak używać technicznej analizy w ocenianiu przyszłych ruchów cenowych.

Źródło: Dział Analiz EasyMarkets