rozwiń >

Specjalny zasiłek dla cierpiących na tę chorobę. Wiedzą o nim nieliczni. A szkoda, bo można otrzymywać ponad 200 zł miesięcznie

Szacuje się, że w Polsce na depresję cierpi znacznie więcej osób, niż wynika z oficjalnych statystyk. Choć formalnie zdiagnozowano około 1,2 miliona pacjentów, nieoficjalne dane wskazują, że liczba ta może sięgać nawet 4 milionów. Niestety, tylko około 25 proc. chorych otrzymuje realne wsparcie, a według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od 50 do 70 proc. przypadków na świecie pozostaje niezdiagnozowanych. Osoby zmagające się z depresją, które spełniają określone warunki, mogą otrzymać z ZUS-u miesięczny zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 215,84 zł. Świadczenie to ma za zadanie pomóc w pokryciu kosztów leczenia.

Warunki przyznania zasiłku pielęgnacyjnego

Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje osobom, które spełniają jeden z poniższych warunków:

  • niepełnosprawnym dzieciom;
  • osobom niepełnosprawnym w wieku powyżej 16 lat, które posiadają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności;
  • osobom niepełnosprawnym w wieku powyżej 16 lat, które mają orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, o ile niepełnosprawność powstała przed ukończeniem 21. roku życia;
  • osobom, które ukończyły 75 lat.

Kto może ubiegać się o zasiłek pielęgnacyjny z powodu depresji?

Aby ubiegać się o to świadczenie z powodu depresji, należy spełnić dwa kluczowe wymogi:

  • Posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności: konieczne jest uzyskanie orzeczenia o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Dokument ten wydawany jest przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. W przypadku depresji choroba musi być na tyle poważna, aby ograniczała samodzielność.
  • Stwierdzenie niezdolności do samodzielnej egzystencji: oznacza to, że depresja w znacznym stopniu utrudnia lub uniemożliwia wykonywanie podstawowych, codziennych czynności, takich jak: dbanie o higienę, ubieranie się, jedzenie czy poruszanie się.

Specjalny zasiłek dla chorujących na depresję - podsumowanie najważniejszych informacji

Osoba cierpiąca na depresję może ubiegać się o zasiłek pielęgnacyjny, ale samo zdiagnozowanie choroby nie wystarczy. Kluczowe jest uzyskanie orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, które potwierdza, że z powodu stanu zdrowia osoba ta wymaga stałej opieki i pomocy innych. Aby rozpocząć proces, należy złożyć wniosek o orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w Powiatowym Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności (PZON) właściwym dla miejsca zamieszkania. Do wniosku trzeba dołączyć zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia, a także kompletną dokumentację medyczną (wypisy ze szpitala, wyniki badań, opinie specjalistów). Po złożeniu dokumentów osoba ubiegająca się o orzeczenie zostanie wezwana na komisję lekarską.

To właśnie komisja, na podstawie dokumentacji i osobistego badania, orzeknie o stopniu niepełnosprawności. Jeśli orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności zostanie wydane, można przejść do kolejnego kroku, czyli złożenia wniosku o zasiłek pielęgnacyjny. Wniosek o zasiłek pielęgnacyjny składa się w urzędzie gminy lub miasta, w ośrodku pomocy społecznej lub w innej jednostce zajmującej się świadczeniami rodzinnymi. Wniosek można złożyć osobiście, listownie lub drogą elektroniczną (np. przez portal Emp@tia). Ważne jest, aby wniosek o zasiłek złożyć w ciągu trzech miesięcy od daty wydania orzeczenia o niepełnosprawności, aby mieć prawo do świadczenia od miesiąca złożenia wniosku. Zasiłek pielęgnacyjny jest świadczeniem, które otrzymuje osoba wymagająca opieki, a nie jej opiekun. Nie zależy on od dochodów. Jego wysokość jest stała i jest wypłacany co miesiąc.

Zasiłek pielęgnacyjny - najważniejsze informacje o świadczeniu

Zasiłek pielęgnacyjny to wsparcie finansowe, które ma na celu częściowe pokrycie kosztów związanych z opieką nad osobą, która nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. Przysługuje on różnym grupom osób, w tym niepełnosprawnym dzieciom, a także osobom powyżej 16. roku życia, które mają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Zasiłek ten może być przyznany również osobom po 16. roku życia z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, jeśli ich niepełnosprawność powstała przed ukończeniem 21. roku życia. Wreszcie, prawo do niego mają także osoby, które ukończyły 75 lat. Wysokość zasiłku jest stała i wynosi 215,84 zł miesięcznie. Ważne jest to, że prawo do jego otrzymywania jest niezależne od dochodu rodziny.

Należy pamiętać, że zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobom, które już pobierają dodatek pielęgnacyjny z ZUS lub innego organu emerytalno-rentowego, ponieważ są to dwa wykluczające się świadczenia. Nie mogą go również otrzymać osoby przebywające w instytucjach zapewniających całodobowe utrzymanie, takich jak domy pomocy społecznej czy zakłady opiekuńczo-lecznicze. Aby otrzymać zasiłek, należy złożyć odpowiedni wniosek w urzędzie gminy lub miasta, zazwyczaj w ośrodku pomocy społecznej, właściwym dla miejsca zamieszkania. Do wniosku trzeba dołączyć orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności. Jeśli wniosek zostanie złożony w ciągu trzech miesięcy od wydania orzeczenia, zasiłek będzie przyznany z datą wsteczną, licząc od miesiąca, w którym złożono wniosek o wydanie orzeczenia. W przeciwnym wypadku świadczenie będzie wypłacane od miesiąca złożenia wniosku o zasiłek.

Czym się różni zasiłek pielęgnacyjny od dodatku pielęgnacyjnego?

Zasiłek pielęgnacyjny i dodatek pielęgnacyjny to dwa różne świadczenia, które często bywają mylone.Choć ich celem jest wsparcie finansowe w opiece nad osobami potrzebującymi, różnią się one kryteriami przyznawania i organem wypłacającym. Kluczową zasadą jest to, że nie można pobierać obu świadczeń jednocześnie.

Główna różnica polega na tym, kto je wypłaca. Dodatek pielęgnacyjny jest przyznawany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) jako dodatek do emerytury lub renty. Przysługuje on osobom całkowicie niezdolnym do pracy i samodzielnej egzystencji, a także tym, które ukończyły 75. rok życia – w tym drugim przypadku przyznawany jest automatycznie, bez składania wniosku. Z kolei zasiłek pielęgnacyjny wypłacają urzędy miast lub gmin. Przysługuje on niepełnosprawnym dzieciom, a także osobom dorosłym po 16. roku życia, które posiadają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Może być również przyznany osobie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, jeśli powstała ona przed 21. rokiem życia. Tak jak w przypadku dodatku, zasiłek pielęgnacyjny przysługuje również osobom, które ukończyły 75 lat. Warto również pamiętać, że dodatek pielęgnacyjny jest corocznie waloryzowany, natomiast wysokość zasiłku pielęgnacyjnego pozostaje niezmienna od dłuższego czasu.