Takie dwa zdania usłyszałem niedawno z ust znajomego. Nie mogę o nich zapomnieć. Im dłużej myślę o zawartej w nich refleksji, tym więcej widzę dowodów potwierdzających jej prawdziwość. I nawet teraz – pisząc ostatni w tym pandemicznym 2021 r. felieton – nie daję rady przed nią uciec.
Weźmy choćby nowy tekst Chiary Burliny (Uniwersytet w Padwie) i Andrésa Rodrígueza-Pose (LSE) „Alone and Lonely. The Economic Cost of Solitude for Regions in Europe” (Samemu czy samotnie? O ekonomicznych skutkach samotności). Jego autorzy wychodzą od tego, jak pandemia doprowadziła do izolacji obywateli bogatego Zachodu. Owszem, ratując w ten sposób ich zdrowie i życie. Ale jednocześnie odzierając ich egzystencję z najbardziej kolorowych stron. A więc właśnie z bycia z innymi i dla innych.
CAŁY TEKST W WEEKENDOWYM WYDANIU DGP I NA E-DGP