Jak pokazują dane urzędu statystycznego Unii Europejskiej wskaźnik zatrudnienia w całej Wspólnocie w ubiegłym roku osiągnął historycznie wysoki poziom 75,8 proc., Oznacza to, że był o 2,2 punktu procentowego poniżej celu wynoszącego 78 proc. określonego w planie działania Europejskiego filaru praw socjalnych na rok 2030.

Kraje z największą koncentracją regionów z wysokim zatrudnieniem

Prawie połowa (113 z 243 regionów, czyli 46,5 proc.) wszystkich regionów UE, dla których dostępne są dane osiągnęła lub przekroczyła unijny cel 78 proc.

W Czechach wszystkie 8 regionów przekroczyły unijny cel. Podobnie sytuacja była w Danii, gdzie wszystkie 5 regionów zrealizował cel UE. Kolejne kraje, gdzie zatrudnienie w regionach było na wysokim poziomie to: Niemcy (35 z 38 regionów), Irlandia (wszystkie 3 regiony), Holandia (wszystkie 12 regionów), Słowacja (3 z 4 regionów) i Szwecji (wszystkie 8 regionów). Do tej grupy należy dodać jeszcze Estonię, Cypr i Maltę.

Regiony z najwyższym zatrudnieniem

Jak podaje Eurostat, na szczycie listy regionów z najwyższym zatrudnieniem w całe UE znalazł się archipelag Wysp Alandzkich w Finlandii, gdzie 86,4 proc. populacji mało stałą pracę. Na drugim miejscu znalazł się polski region Warszawski stołeczny, czyli Stolica wraz z 9 okalającymi ją powiatami. Na tym terenie zatrudnienie było na poziomie 86,2 proc..

Pozostałe regiony w których wskaźnik zatrudnienia przekroczy poziom 85 proc. to:

  • Bratislavský kraj, słowacki region stołeczny (85,4 proc.)
  • Budapeszt, region stołeczny Węgier (85,3 proc.)
  • Utrecht w Holandii (85,3 proc.)
  • Praga, region stołeczny Czech (85,1 proc.).

Regiony o niskim wskaźniku zatrudnienia

Eurostat wyjaśnia, że wiele regionów o stosunkowo niskim wskaźniku zatrudnienia to obszary wiejskie, słabo zaludnione lub regiony na peryferiach UE. Tendencja ta była szczególnie widoczna w południowych regionach Hiszpanii i Włoch, w dużej części Grecji, niektórych regionach Rumunii oraz najbardziej oddalonych regionach Francji. Kolejną grupą regionów charakteryzujących się stosunkowo niskim wskaźnikiem zatrudnienia są dawne centra przemysłowe, które nie zaadaptowały się gospodarczo.

Wśród regionów z najniższym zatrudnieniem są: dwa regiony w południowych Włoszech: Kalabria (48,5 proc.) i Kampania (49,4 proc.), region wyspiarski Sycylia, również w południowych Włoszech (50,7 proc.) oraz region stołeczny Région de Bruxelles Capitale / Bruksela Hoofdstedelijk Gewest w Belgii (64,1 proc.).

Niektóre z nich doświadczyły negatywnego wpływu globalizacji na tradycyjne sektory gospodarki (takie jak górnictwo węgla, hutnictwo czy przemysł tekstylny). Przykładem jest pas regionów rozciągający się od północno-wschodniej Francji do regionu walońskiego (Belgia) – wyjaśnia Eurostat.

W grupie tej są też trzy regiony w Rumunii, trzy w Grecji i dwa w Hiszpanii.

Wskaźnik zatrudnienia w Polskich regionach

W Polsce w 2024 r. wskaźnik zatrudnienia wynosił 78,4 proc., co oznacza, że wskaźnik dla całego kraju osiągnął cel wyznaczony przez UE. Region Warszawski stołeczny, w skład którego wchodzi Warszawa wraz z dziewięcioma powiatami: grodziskim, legionowskim, mińskim, nowodworskim, otwockim, piaseczyńskim, pruszkowskim, warszawskim zachodnim i wołomińskim, miał drugie najwyższe zatrudnienie w całej UE.

Poza Stolicą jeszcze pięć województw przekroczyło poziom 78 proc. Były to woj.: pomorskie (82,9 proc.), dolnośląskie (80,2 proc.). wielkopolskie (80,1 proc.), opolskie (79,9 proc.), kujawsko-pomorskie (78,5 proc.)

Wskaźnik powyżej 78 proc. miało też woj. mazowieckie, które skupia dwa regiony, lidera (region stołeczny) i Mazowiecki regionalny, który składa się z pozostałych powiatów Mazowsza. Na całym Mazowszu wskaźnik był na poziomie 82,9 proc., z tym że w regionie Mazowieckim regionalnym wskaźnik wynosił 77,9 proc.

Najniższy wskaźnik odnotowano w woj. podkarpackim, gdzie stałą prace miało 71,8 proc. populacji.

Co to jest wskaźnik zatrudnienia

Jak wyjaśnia Eurostat, wskaźnik zatrudnienia to odsetek osób pracujących w stosunku do porównywalnej populacji całkowitej. W przypadku ogólnego wskaźnika zatrudnienia, porównanie przeprowadza się z populacją w wieku produkcyjnym.