Intensywność pracy odzwierciedla, ile pracowali wszyscy członkowie gospodarstwa domowego w wieku produkcyjnym w porównaniu z ich pełnym potencjałem. Im wyższa intensywność pracy w gospodarstwie domowym, czyli im ludzie są bliżej pełnego zatrudnienia, tym mniejsze prawdopodobieństwo zagrożenia ubóstwem.
W UE wskaźnik zagrożenia ubóstwem wśród osób w wieku poniżej 65 lat, żyjących w gospodarstwach domowych o bardzo niskiej intensywności pracy wyniósł 64 proc. w 2020 r. Wskaźnik ten wahał się od 48,7 proc. w Danii i 49,9 proc. w Irlandii, do ponad 70 proc. ludności w dziewięciu państwach członkowskich UE. Najwyższy poziom (85,4 proc.) wskaźnik ten osiągnął na Litwie, a następnie w Rumunii (84,2 proc.) i Łotwie (80,6 proc.). Polska w tym zestawieniu plasuje się w środku stawki, ze wskaźnikiem na poziomie 62 proc.
Dane z 2020 r. dla UE pokazują, że zatrudnienie pomogło uchronić ludzi przed popadnięciem w ubóstwo. Wskaźnik zagrożenia ubóstwem dla osób żyjących w gospodarstwach domowych o bardzo wysokiej intensywności pracy wyniósł 5,3 proc., natomiast w gospodarstwach domowych o średniej intensywności pracy - 23,6 proc..
We wszystkich państwach członkowskich UE zaobserwowano podobny wzorzec, co oznacza, że zagrożenie ubóstwem zmniejszało się wraz ze wzrostem intensywności pracy.
