Przy okazji zmian w kodeksie karnym Ministerstwo Sprawiedliwości planuje m.in. nowelizację art. 161 k.k. Czy to ma być sposób na osoby, które lekceważą zagrożenia wynikające z pandemii?
Marcin Warchoł, wiceminister sprawiedliwości: W związku z ogłoszeniem w kraju epidemii koronawirusa SARS-CoV-2 rok temu, 1 kwietnia, weszła w życie nowelizacja ustawy z marca 2020 r. – tzw. tarcza antykryzysowa. Specustawa, poza rozwiązaniami dla przedsiębiorców, skutkowała zmianami w kodeksie karnym i kodeksie postępowania karnego. Wówczas wprowadzono przepis art. 161 par. 2: „Kto, wiedząc, że jest dotknięty chorobą weneryczną lub zakaźną, ciężką chorobą nieuleczalną lub realnie zagrażającą życiu, naraża bezpośrednio inną osobę na zarażenie taką chorobą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat”. Poprzednio przepis mówił o karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. Jednak pozostał par. 1 tego artykułu. W obecnym brzmieniu stanowi: „Kto, wiedząc, że jest zarażony wirusem HIV, naraża bezpośrednio inną osobę na takie zarażenie, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.
Reklama
W efekcie mamy sytuację, że świadome zakażenie wirusami wywołującymi takie choroby, jak świńska grypa, cholera, dżuma, kiła, tężec, ospa wietrzna i prawdziwa, krztusiec, dur brzuszny, a także zakażenie ebolą czy właśnie koronawirusem, jest zagrożone do 5 lat więzienia. I, nie wiedzieć czemu, HIV traktowany jest wyraźnie surowiej. Takie zróżnicowanie jest nieracjonalne, niesprawiedliwe. Nie znajduje uzasadnienia w statystykach dotyczących śmiertelności w kraju czy na świecie.
I stąd pomysł podwyższenia kary za świadome narażanie innych?
Proszę spojrzeć, w jak szybkim tempie, od kwietnia ubiegłego roku, pandemia koronawirusa wyprzedziła w słupkach informujących o zgonach inne wirusy.
Rozmawiała: Paulina Nowosielska
