/>
Ricardo Hausmann, uznany wenezuelski ekonomista, który kieruje Centrum Rozwoju Międzynarodowego Uniwersytetu Harvarda, od lat opracowywał plany działań, jakie trzeba będzie wdrożyć w pierwszym dniu po usunięciu socjalistycznego reżimu Nicolasa Maduro.
Większość społeczności międzynarodowej uznaje młodego polityka Juana Guaido jako prezydenta Wenezueli. A więc Hausmann może wkrótce znaleźć się w sytuacji, w której mógłby przeprowadzić - lub przynajmniej lobbować - swoją wizję planu naprawczego dla zniszczonego ekonomicznie kraju. Mówi, że on i Guaido rozmawiają regularnie i że jest jego nieformalnym doradcą.
Dla Hausmanna kluczem do każdej zmiany jest szybki i masowy zastrzyk gotówki z Międzynarodowego Funduszu Walutowego (MFW). Mowa o kwocie co najmniej 60 mld dol.
Od wielu lat Wenezuela, kraj posiadający ogromne złoża ropy naftowej, jest źle zarządzana. Dlatego, jak twierdzi Hausmann, będzie potrzebny ogromny kapitał, aby można było otworzyć fabryki, zwiększyć wydobycie ropy i zdusić hiperinflację, co umożliwi gospodarce wejście na ścieżkę wzrostu. Potrzebne też będą możliwie jak największe środki na codzienną pomoc Wenezuelczykom, dlatego wierzyciele muszą się na to przygotować.
Zdanie Hausmanna to coś w rodzaju ostrzeżenia skierowanego do nabywców wenezuelskich papierów dłużnych, którzy kupują obligacje z dużym dyskontem. Na początku 2018 roku notowania obligacji z terminem zapadalności we wrześniu 2027 osiągały cenę nawet poniżej 20 centów za dolara. Obecnie ich cena oscyluje wokół 33 centów za dol.
"Wenezuela jest najbardziej zadłużonym krajem w galaktyce" - stwierdził Hausmann. "Pierwszym, drugim i trzecim priorytetem musi być odzyskanie kraju. Jest katastrofa humanitarna. Miliony Wenezuelczyków emigrują" – dodaje. Hausmann uważa, że rozpoczęcie obsługi długu potrwa lata, bo najpierw trzeba rozwiązać problem katastrofy humanitarnej.
Receptą na odzyskanie choć w części normalnej gospodarki ma być odejście od modelu gospodarki bazującej wyłącznie na wydobyciu surowców i wznowienie działalności zamkniętych fabryk oraz tworzenie popytu na pracowników. Hausmann porównuje obecną sytuację z taksówkarzem, który ma samochód, ale nie ma benzyny – „jest mnóstwo ludzi, którzy chcą pracować i sporo infrastruktury, ale ekonomia potrzebuje zastrzyku paliwa” – uważa.
Według Hausmanna, w tym przypadku paliwo to będzie pochodzić z pakietu ratunkowego MFW. Napływ twardej waluty trafiłby do inwestycji w najważniejszy sektor energetyczny i do pokrycia deficytu, pomagając oderwać kraj od gorączkowego druku pieniędzy, który podsyca inflację liczoną w setkach tysięcy.
Natomiast wenezuelski ekonomista nie wierzy, że dolaryzacja jest rozwiązaniem problemu hiperinflacji kraju, co stawia Hausmanna w sprzeczności z wieloma innymi ekonomistami. "Wiem, że Ricardo jest bardzo niechętny do pełnej dolaryzacji jak w Ekwadorze z wielu dobrych powodów" - powiedziała Carmen Reinhart, która specjalizuje się w finansach międzynarodowych na Harvardzie. "Ale nie jest też jasne, w jaki sposób można uruchomić program monetarny, aby powstrzymać hiperinflację."
Jednak najważniejszą sprawą dla Guaido i krajów uznających go, jest uniemożliwienie Nicolasowi Maduro przejęcia pozostałych aktywów zagranicznych - uważa Hausmann. Pierwsza próba administracji Maduro, by ściągnąć złoto o wartości 1,2 mld dol. ze skarbców w Banku Anglii, została udaremniona w ubiegłym miesiącu po tym, jak czołowi urzędnicy USA lobbowali u swoich odpowiedników z Wielkiej Brytanii. Stany Zjednoczone oświadczyły również, że przywódca Zgromadzenia Narodowego ma kontrolę nad kluczowymi kontami bankowymi w USA.
Hausmann odmówił oszacowania wysokości zadłużenia, jaka Wenezuela będzie musiała spłacić - "liczby są niezwykle płynne" – powiedział.
Jednym z możliwych sposobów, aby umożliwić Wenezueli szybkie rozwinięcie gospodarki, a jednocześnie umożliwić posiadaczom obligacji czerpanie korzyści z ożywienia gospodarczego, byłoby udzielenie im gwarancji na ropę, które byłyby wypłacane, gdy kraj zacznie zwiększać produkcję, powiedział Hausmann.
>>> Czytaj też: Guaido dla "El Pais": Transformacja w Polsce może być wzorem dla nowej Wenezueli