Dwie emerytury dla jednej osoby. Kto i na jakich warunkach może pobierać więcej niż jedno świadczenie?

Dwie emerytury dla jednej osoby: mundurowa i cywilna

Możliwość pobierania dwóch emerytur przysługuje między innymi pracownikom służb mundurowych. Obowiązujące przepisy pozwalają na pobieranie dwóch emerytur przez osobę, która pełniła służbę w formacjach mundurowych, a następnie pracowała w cywilu – pod warunkiem, że oba świadczenia dotyczą odrębnych okresów aktywności zawodowej. Oznacza to, że emerytura z systemu zaopatrzeniowego (np. wojskowego) oraz z powszechnego może być przyznana tylko wtedy, gdy nie zachodzi nakładanie się czasu służby i zatrudnienia. Każdy system emerytalny musi obejmować inne etapy kariery zawodowej.

Kto może pobierać podwójną emeryturę: mundurową i cywilną?

Ustawa z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. 1994 nr 10 poz. 36) oraz Ustawa z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy (Dz. U. 1994 Nr 53 poz. 214) rozróżniają sytuację zawodowych żołnierzy i funkcjonariuszy, którzy wstąpili do służby przed dniem 2 stycznia 1999 r., od żołnierzy i funkcjonariuszy, którzy zaczęli służbę po dniu 1 stycznia 1999 r. Przywilej otrzymywania dwóch emerytur dotyczy żołnierzy i funkcjonariuszy, którzy rozpoczęli służbę po 1 stycznia 1999 roku – ich doświadczenie zawodowe zdobyte poza służbami nie ma wpływu na wysokość emerytury mundurowej. Taka osoba może otrzymywać emeryturę mundurową z tytułu służby oraz dodatkowo emeryturę z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS), wynikającą np. z pracy na etacie lub prowadzenia działalności gospodarczej. Świadczenia te nie są ze sobą sumowane, ale wypłacane oddzielnie przez odpowiednie instytucje.

Którzy żołnierze i funkcjonariusze nie mogą pobierać dwóch świadczeń?

Osoba pobierająca emeryturę mundurową, która rozpoczęła służbę przed 2 stycznia 1999 roku, nie ma prawa do jednoczesnego otrzymywania dwóch emerytur – musi wybrać między świadczeniem mundurowym a emeryturą z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (FUS). Wynika to z faktu, że przy ustalaniu wysokości emerytury mundurowej brane są pod uwagę nie tylko okresy pełnienia służby, ale również składkowe i nieskładkowe okresy z ustawy emerytalnej, mimo że nie dotyczą one służby. Takie rozwiązanie pozwala na uwzględnienie lat ubezpieczeniowych, które w systemie powszechnym uprawniają do emerytury dopiero po osiągnięciu ustawowego wieku emerytalnego, w świadczeniu wypłacanym wcześniej – bez względu na wiek.

Podwójna emerytura nie tylko dla funkcjonariuszy. Można łączyć świadczenia z ZUS i KRUS

Prawo do dwóch emerytur mają również osoby, które przez część życia pracowały w rolnictwie, a potem zatrudniły się na etacie lub prowadziły działalność gospodarczą, z tytułu której były objęte ubezpieczeniem w ZUS. Oznacza to, że mogą otrzymywać dwa odrębne świadczenia: jedno z KRUS i drugie z ZUS. Żeby otrzymać dwie emerytury, należy spełnić jednak określone warunki.

Kto może pobierać dwie emerytury: jedną z ZUS, drugą z KRUS?

Aby uzyskać dwa świadczenia z ZUS i KRUS, należy spełnić kilka warunków:

• być urodzonym po 31 grudnia 1948 r.;
• osiągnąć powszechny wiek emerytalny (60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn);
• mieć udokumentowany co najmniej 25-letni okres podlegania ubezpieczeniu w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;
• pracować poza gospodarstwem rolnym i odprowadzać składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Dwie emerytury dla jednej osoby: polska i zagraniczna

Innym przypadkiem, w którym jedna osoba może pobierać dwa świadczenia, jest sytuacja, gdy pracowała zarówno w Polsce, jak i za granicą. Dotyczy to zwłaszcza osób, które po części kariery zawodowej w kraju zdecydowały się na emigrację zarobkową.

Kto może pobierać emeryturę polską i zagraniczną?

Aby uzyskać emeryturę zarówno z Polski, jak i z innego kraju, konieczne jest spełnienie określonych wymagań w obu państwach. W krajach Unii Europejskiej oraz tych, z którymi Polska podpisała umowy o zabezpieczeniu społecznym, obowiązują odrębne przepisy regulujące zasady nabywania prawa do emerytury. Nie istnieje jedno wspólne, uniwersalne świadczenie emerytalne.

Przykładowo, osoba, która przepracowała pewien czas w Polsce, a następnie w Holandii, i spełniła wymagania w obu systemach emerytalnych, może otrzymać dwa oddzielne świadczenia – jedno z ZUS, a drugie z holenderskiego odpowiednika. Warunkiem otrzymania każdego z nich jest złożenie osobnych wniosków do odpowiednich instytucji w każdym kraju, które samodzielnie ustalą wysokość należnej emerytury.

W Holandii prawo do emerytury przysługuje w wieku 67 lat, ale jest on sukcesywnie podnoszony wraz z wydłużającą się średnią długością życia i w roku 2028 będzie wynosił już 67 lat i 3 miesiące. Stąd może zdarzyć się sytuacja, że najpierw uzyska się świadczenie w Polsce, a dopiero po czasie w Holandii z uwagi na wyższy ustawowy wiek emerytalny.