Najtrudniejsze języki obce dla Polaków. Których opłaca się uczyć?
Najłatwiej jest się nauczyć języka pochodzącego z tej samej grupy językowej, co nasz język ojczysty. Najtrudniej takiego, który gramatyką, składnią, pisownią, wymową lub akcentem znacząco różni się od naszego rodzimego języka. Których warto się uczyć? Podpowiada ekspert ze szkoły językowej Skrivanek.
Ogólnie można przyjąć, że najłatwiej jest się nauczyć języka pochodzącego z tej samej grupy językowej, co nasz język ojczysty. Najtrudniej takiego, który gramatyką, składnią, pisownią, wymową lub akcentem znacząco różni się od naszego rodzimego języka.
1 Chiński to rozbudowana grupa dialektów, a właściwie (w podejściu lingwistycznym) odrębnych języków. Standardowy język chiński jest tak naprawdę językiem mandaryńskim, czyli oficjalnym językiem Chińskiej Republiki Ludowej. Posługuje się nim 840 mln Chińczyków oraz 30 mln uczących się cudzoziemców. W Chinach określany jest mianem putonghua, co znaczy „mowa powszechna”. Pismo chińskie składa się z około 50 tysięcy znaków, które odpowiadają poszczególnym sylabom. Dlatego języki chińskie nazywa się logosylabowymi lub monosylabowymi. Przeważająca większość znaków ma również odrębne znaczenie jako osobne słowo lub osobny morfem. Nie istnieje coś takiego jak alfabet chiński, ponieważ znaki pisma chińskiego nie reprezentują dźwięków. Trudność na pewno sprawia też to, że pismo chińskie jest systemem otwartym, czyli ulega ciągłemu wzbogacaniu o nowe znaki. W życiu codziennym, nawet do czytania gazet i książek, wystarcza znajomość 2–5 tysięcy znaków.
ShutterStock
2 Japoński różni się od polskiego szykiem wyrazów w zdaniu. My budujemy wypowiedzi w porządku: podmiot, orzeczenie, dopełnienie. Japończycy natomiast orzeczenie umieszczają na końcu zdania. Rzeczowniki japońskie nie posiadają rodzaju gramatycznego, nie odmieniają się przez liczby, za to odmianie przez czasy podlegają nie tylko czasowniki, lecz także przymiotniki. Ponadto jedną z najtrudniejszych cech języka japońskiego jest rozbudowany system formuł grzecznościowych. Obejmuje on uprzejme zwroty, osobny zbiór czasowników i rzeczowników. W języku japońskim istnieją trzy systemy znaków: hiragana, katakana (zawierające po 48 znaków) oraz kanji (zapożyczony z chińskiego i liczący kilka tysięcy znaków).
ShutterStock
3 Posługuje się nim prawie 300 milionów osób. Można wyróżnić około 20 dialektów tego języka funkcjonujących równolegle z językiem literackim. Przy pomocy języka arabskiego bez problemu porozumiemy się praktycznie w całej północnej Afryce i Arabii Saudyjskiej. To język urzędowy w: Algierii, Arabii Saudyjskiej, Bahrajnie, Czadzie, Egipcie, Iraku, Izraelu, Jemenie, Jordanii, Katarze, Kuwejcie, Libanie, Libii, Maroku, Sudanie, Syrii czy Tunezji. Jest to również jeden z oficjalnych języków Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Mówi się, że Arabowie bardzo doceniają cudzoziemców, którzy mogą się pochwalić znajomością choćby podstaw języka arabskiego – może to otworzyć wiele drzwi, także prowadzących do dobrych relacji biznesowych.
ShutterStock
4 W Polsce pielęgnowane jest przeświadczenie o przyjaźni polsko-węgierskiej, które znajduje wyraz w powiedzeniu „Polak, Węgier – dwa bratanki, i do szabli, i do szklanki”. Pewnie ani do szabli, ani do szklanki nie potrzeba znajomości języka, bo w innym przypadku o przyjaźń byłoby trudno. Węgierski to dla Polaków jeden z najbardziej tajemniczych i nieujarzmionych języków. Oprócz budzących rozbawienie i skojarzenia węgierskich słów określających części garderoby, węgierski to przede wszystkim specyficzna wymowa poszczególnych głosek. W węgierskim istnieje siedem samogłosek, a każda z nich ma swoją krótką i długą wersję, które często są nie do wychwycenia przez Polaków. W węgierskim istnieją trzy czasy, jeden rodzaj gramatyczny, rodzajniki określony i nieokreślony. Przyimki stosowane są po rzeczownikach.
Bloomberg / Akos Stiller
5 Z racji położenia geograficznego mylnie uważany jest za język skandynawski. Nie należy on jednak jak większość języków europejskich do rodziny indoeuropejskiej. Posługuje się nim około 6 mln ludzi, głównie w Finlandii, ale także w Szwecji i Republice Karelii (wchodzącej w skład Federacji Rosyjskiej). W języku fińskim jest znacznie więcej przypadków niż w języku polskim i mnóstwo wyjątków w dobieraniu końcówek, za to brak w nim rodzajów. Nauka tego języka wymaga dużo cierpliwości i samozaparcia.
Bloomberg / HENRIK KETTUNEN
6 Chiny to najludniejsze państwo świata o populacji przekraczającej 1,3 mld osób, co stanowi prawie 1/5 populacji światowej. A język chiński (mandaryński) jest po angielskim drugim najczęściej używanym językiem na świecie. Chiny to również druga co do wielkości największa światowa gospodarka - w dodatku prężnie się rozwijająca. Język ten ułatwi więc prowadzenie kontaktów biznesowych. Japoński to wspaniała kultura, ale też coraz więcej inwestycji lokowanych w Polsce. Znajomość tego języka gwarantuje dobrze płatną pracę. Co do pozostałych języków - trudno oceniać je w kategorii przyszłościowych, ale jedno jest pewne. Mimo że są to wciąż niszowe języki wśród uczących się języków obcych Polaków, mają niezwykłą wartość podczas podróży i poznawania kultury danego narodu. Prócz tego już najmniejsze postępy w nauce dają poczucie satysfakcji i wyjątkowości - w końcu ucząc się ich, udowodniliśmy, że stać nas na więcej.
Bloomberg / Tomohiro Ohsumi
7 Jeśli zainteresowała Cię galeria najtrudniejszych języków dla Polaków, zobacz również najczęściej popełniane błędy przy zakupie mieszkania.
ShutterStock
Powiązane
Reklama
Reklama