W badaniach wykorzystano dane z telefonów komórkowych 98 milionów ludzi i w ten sposób stworzono model ryzyka infekcji w różnych lokalizacjach.
Naukowcy wykorzystali dane zebrane od marca do maja w miastach w całych Stanach Zjednoczonych, aby zmapować ruch ludzi. Obserwowali, dokąd ludzie się udawali, jak długo tam przebywali, ile było tam innych osób i z jakich okolic pochodziły. Następnie połączyli te informacje z danymi, dotyczącymi liczby przypadków i sposobu rozprzestrzeniania się wirusa.
Jako przykład podano Chicago. Tam model badania przewiduje, że jeśli restauracje zostałyby ponownie otwarte z pełną wydajnością, wygenerowałyby prawie 600 000 nowych infekcji, trzy razy więcej niż w przypadku innych branż.
"Musimy pomyśleć o strategiach ponownego otwarcia gospodarki" - powiedział Jure Leskovec z Uniwersytetu Stanforda, główny autor artykułu - Badanie pozwala nam przetestować różne scenariusze ponownego otwarcia i ocenić, co to oznaczałoby dla rozprzestrzeniania się wirusa".
Model sugeruje również, jak skuteczne mogą być środki blokowania przestrzeni publicznych. Na przykład w Miami ilość infekcji zaobserwowana w hotelach osiągnęła szczyt w tym samym czasie, gdy miasto tętniło wiosennymi imprezami na plażach, które odbywały się pomimo pandemii. Ale liczby te, według badania, znacznie skurczyły się, gdy zaczęły obowiązywać obostrzenia epidemiczne.
W równoległej opinii, opublikowanej w "Nature", Marc Lipsitch i Kevin Ma z Instytutu Zdrowia Uniwersytetu Harvarda, napisali, że istnieją ograniczone dane epidemiologiczne na temat sposobu, w jaki obostrzenia społeczne i gospodarcze wpływają na rozprzestrzenianie się koronawirusa i podkreślili, że takie modele mogą służyć jedynie jako punkt wyjścia przy podejmowaniu decyzji politycznych, dotyczących ponownego znoszenia restrykcji.
Naukowcy wyjaśniają także, iż według ich badań pełne blokady działalności społecznej i gospodarczej nie są konieczne, aby powstrzymać wirusa. Ich zdaniem zakrywanie twarzy i utrzymywanie dystansu społecznego oraz ograniczenia częściowe mogą odgrywać główną rolę w utrzymywaniu kontroli nad sytuacją.
Jako przykład podane jest znów Chicago, gdzie zmniejszenie obłożenia do 20 proc. w miejscach publicznych zniwelowało ilość nowych infekcji o ponad 80 proc. Wynik badania sugeruje zatem, że ograniczenie maksymalnej liczby osób w najbardziej uczęszczanych lokalizacjach może być skuteczniejsze niż mniej ukierunkowane środki zapobiegania transmisji wirusa, a jednocześnie może zapewniać korzyści ekonomiczne.