W 2024 r. w całej Unii Europejskiej 93,3 mln osób było zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym, co oznacza, że żyły w gospodarstwach domowych doświadczających co najmniej 1 z 3 zagrożeń ubóstwem i wykluczeniem społecznym.

Jak pokazują dane unijnego urzędu statystycznego, na terenie całej Wspólnoty nastąpił niewielka poprawa w porównaniu do poprzedniego roku. W 2023 r. ubóstwem zagrożone było 94,6 mln osób, czyli 21,3 proc. populacji, co oznacza spadek o 0,3 pp.

Największe zagrożenie ubóstwem w Bułgarii

Odsetki osób zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym różniły się w krajach UE w 2024 r. Najwyższe wartości odnotowano w Bułgarii, gdzie bieda groziła 30,3 proc. społeczeństwa. Na kolejnych miejscach znalazły się Rumunia z wynikam na poziomie 27,9 proc., Grecja (26,9 proc.), Hiszpania i Litwa (oba kraje po 25,8 proc.).

Polska w czołówce najmniej zagrożonych

Według danych Eurostatu najmniejsze odsetek osób zagrożonych ubóstwem odnotowano w Czechach. U naszych południowych sąsiadów tylko 11,3 proc. populacji groziło ubóstwo, poważny niedostatek materialny i społeczny lub życie w gospodarstwie domowym o bardzo niskiej intensywności pracy. Kolejne dwie pozycje zajmują Słowenia (14,4 proc.) i Holandia (15,4 proc.).

W Polsce, która znalazła się na czwartej pozycji wśród państw UE, gdzie zagrożenie ubóstwem jest najniższe, 16,0 proc. populacji (5,8 mln osób) groziła bieda lub niedostatek.

Za nami znalazły się Irlandia z wynikiem na poziomie 16,7 proc., Finlandia (16,8 proc.) i Austria (16,9 proc.).

Niemcy poniżej średniej UE

Niemcy, które niegdyś były uważane za oazę dobrobytu znalazły się w dolnej części zestawienia. Według danych Eurostatu za naszą zachodnią granicą wskaźnik zagrożenia ubóstwem jest na poziomie 21,1 proc., czyli jest większy od średniej dla całej UE.

Trzy czynniki określające ubóstwo według Eurostatu

Jak wyjaśnia Eurostat osoby zagrożone ubóstwem lub wykluczeniem społecznym ta takie, które żyją w gospodarstwach domowych doświadczających co najmniej jednego z trzech zagrożeń:

Zagrożenie ubóstwem. Do tego zagrożenia kwalifikują się osoby, których ekwiwalentny dochód rozporządzalny (po uwzględnieniu transferów socjalnych) jest niższy od progu zagrożenia ubóstwem, który wynosi 60 proc. krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu rozporządzalnego po uwzględnieniu transferów socjalnych .

Poważne ubóstwo materialne i społeczne. Ten wskaźnik pokazuje wymuszony brak niezbędnych i pożądanych rzeczy do prowadzenia odpowiedniego życia. Wskaźnik ten, rozróżnia osoby, których nie stać na określone dobro, usługę lub zajęcia społeczne.

Życie w gospodarstwach domowych o bardzo niskiej intensywności pracy. To ryzyko określa osoby żyjące w gospodarstwie domowym, w którym członkowie w wieku produkcyjnym przepracowali czas pracy równy lub niższy niż 20 proc. ich całkowitego potencjalnego czasu pracy w poprzednim roku.