W drugim kwartale 2020 r., najtrudniejszym okresie pandemii, wskaźnik czasu pracy dla pracodawców i pracowników pracujących na własny rachunek spadł odpowiednio do 79 i 80 punktów (wartość bazowa 100 odpowiada średniej obliczonej z czterech kwartałów z 2019 r. i została ustalona dla każdego statusu zawodowego osobno). Dla zatrudnionych pracowników spadek był znacznie łagodniejszy. W tym przypadku w II kwartale 2020 r. wskaźnik osiągnął poziom 87 punktów średniej wartości z 2019 r.
Po drugim kwartale 2020 r. wskaźnik czasu pracy pracowników systematycznie rósł aż do II kwartału 2021 r., kiedy osiągnął wartość bazową 100, podczas gdy pozostałe dwie grupy samozatrudnionych odnotowały spadek w niektórych kwartałach.
Porównując III kwartał 2021 r. z analogicznym kwartałem 2020 r. i 2019 r., liczba godzin pracy pracowników była na zbliżonym poziomie, z różnicą wskaźnika nie większą niż 1 punkt, między III kwartałem 2021 r., III kwartałem 2020 r. i III kwartałem 2019.
W przypadku pracodawców wartość wskaźnika w III kwartale 2021 r. była taka sama, jak w III kwartale 2019 r., ale o 6 punktów wyższa niż w III kwartale 2020 r.
Z kolei pracujący na własny rachunek odnotowali spadek o 6 punktów indeksowych między III kwartałem 2019 a III kwartałem 2021, z pośrednim spadkiem o 3 punkty indeksowe między III kwartałem 2020 a III kwartałem 2021.
