Jak wygląda procedura rozpoczęcia ataku nuklearnego przez USA? [SCHEMAT]

1 Krok pierwszy: Prezydent rozważa przeprowadzenie ataku nuklearnego
Władza naczelnego dowódcy, jakim jest prezydent USA, jest jasna: ma on wyłączne prawo do użycia broni jądrowej.

2 Krok drugi: Konsultacje
Przed rozpoczęciem działań zbrojnych, za pośrednictwem bezpiecznych linii, prezydent zwołuje konferencję, w której biorą udział doradcy wojskowi i cywilni z Waszyngtonu i z całego świata. Kluczowym uczestnikiem spotkania jest wicedyrektor operacyjny Pentagonu, oficer odpowiedzialny za Narodowe Centrum Dowodzenia Wojskowego, znane także jako “war room”. To całodobowe centrum operacyjne jest odpowiedzialne za przygotowanie i transmitowanie połączeń z prezydentem. Wśród osób kluczowych znajduje się także szef Dowództwa Strategicznego w Omaha. On także może być poproszony wygłoszenie krótkiego sprawozdania w temat możliwych opcji ataku.
[Czas, jaki upłynął: mniej niż jedna minuta]
Czas trwania konsultacji zależy wyłącznie od prezydenta. Jednak w przypadku, gdy wrogie pociski zostały już wystrzelone w kierunku Stanów Zjednoczonych i prezydent musi przeprowadzić kontruderzenie, konsultacje te mogą trwać zaledwie 30 sekund. Ciasny przedział czasowy, w którym prezydent musi podjąć decyzje, niesie ze sobą ryzyko pochopnej decyzji użycia broni atomowej w odpowiedzi na fałszywe ostrzeżenia.

3 Krok trzeci: Prezydent decyduje się na atak
Niektórzy doradcy mogą jeszcze próbować wpłynąć na prezydenta, aby ten zmienił zdanie i odstąpił od ataku. Mogą też w proteście podać się do dymisji, co jednak nie wpłynie na dalsze kroki, bo ostatecznie, działania Pentagonu muszą być zgodne z decyzjami naczelnego dowódcy.

4 Krok czwarty: Weryfikacja
Starszy oficer w „war room” Pentagonu musi formalnie uwierzytelnić, że osobą która uruchamia procedurę ataku nuklearnego, jest rzeczywiście prezydent. Oficer odczytuje specjalny kod („challenge code"). Są to zazwyczaj dwa fonetyczne dźwięki liter z wojskowego alfabetu, takie jak np. "Delta-Echo". Prezydent pobiera laminowaną kartę od wojskowego doradcy i dopasowuje odpowiedź do kodu wyzwania: np. "Charlie-Zulu".

5 Krok szósty: Odpalenie rakiet w rękach załóg
Przed odpaleniem rakiet załogi łodzi podwodnych i naziemnych wyrzutni zobowiązane są zweryfikować prawdziwość rozkazu. W tym celu załogi muszą porównać kody SAS (sealed-authentication system) przygotowane przez Agencję Bezpieczeństwa Narodowego, zdeponowane i zamknięte w sejfach, z tymi przysłanymi w zakodowanej depeszy. Kody muszą się pokrywać.

6 Jeśli pociski mają być wystrzelone z łodzi podwodnej, wiadomość z rozkazem odpalenia rakiet uwierzytelniana jest przez kapitana, oficera i dwóch innych upoważnionych do tego żołnierzy. Po weryfikacji załoga otrzymuje dostęp do pokładowego panelu zawierającego przycisk “fire-control”, odpowiadającego za odpalenie rakiet. Pociski są gotowe do uruchomienia około 15 minut po otrzymaniu rozkazów.

7 Za odpalenie pocisków z wyrzutni naziemnych odpowiadają szwadrony rakietowe. Jeden szwadron liczy pięć załóg rozmieszczonych w podziemnych centrach kontroli oddalonych od siebie o wiele mil. W ich dyspozycji jest 50 pocisków. Każda załoga składa się z dwóch oficerów. Każda z załóg odbiera rozkazy, otwiera sejf i porównuje kody SAS do tych wysłanych przez Pentagon. Jeśli kody pokrywają się, załogi wprowadzają numer planu działań wojennych do komputerów, które ustawiają nowe cele. Wykorzystując dodatkowe kody przysłane w wiadomości załogi dostają dostęp do zabezpieczonych przycisków odpalenia, za pomocą których, w wyznaczonym czasie, pięć załóg jednocześnie wysyła sygnał odpalenia pocisków.
Bunt załóg jest mało prawdopodobny, ponieważ do odpalenia rakiet potrzebne są tylko dwa z pięciu impulsów. Więc nawet jeśli trzy załogi ICBM odmówią wykonania rozkazu, to i tak nie zatrzyma to odpalenia rakiet.

8 Od decyzji prezydenta do odpalenia międzykontynentalnych pocisków balistycznych z naziemnych silosów upływa zaledwie pięć minut. Wystrzelenie rakiet z wyrzutni na okrętach podwodnych zajmie około piętnastu minut. Po tym czasie odwołanie pocisków z głowicami atomowymi jest już niemożliwe.