Mężczyzna, który wnioskował o przyznanie dodatku osłonowego, otrzymał z ośrodka pomocy społecznej informację o jego przyznaniu w wysokości 480,74 zł. Wprawdzie przewidziana przepisami ustawy z 17 grudnia 2021 r. o dodatku osłonowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 1 ze zm.) kwota świadczenia dla dwuosobowego gospodarstwa domowego wynosiła 750 zł, ale organ po przeliczeniu dochodu skarżącego i jego żony stwierdził, że kryterium uprawniające do świadczenia w pełnej wysokości zostało przekroczone. Ustalił więc, że wsparcie powinno być wypłacone w pomniejszonej kwocie (zastosował przy tym zasadę „złotówka za złotówkę”).
Mężczyzna uważał, że urzędnicy źle obliczyli wysokość dochodu jego żony, i złożył odwołanie. Samorządowe kolegium odwoławcze w wydanym postanowieniu stwierdziło jednak niedopuszczalność wniesienia odwołania. SKO wskazało, że zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy przyznanie dodatku osłonowego nie wymaga wydania decyzji i ma formę informacji przekazywanej wnioskodawcy. Tymczasem kodeks postępowania administracyjnego jednoznacznie stanowi, że odwołanie przysługuje tylko od decyzji.
Mężczyzna zaskarżył postanowienie SKO do WSA, ponownie stawiając zarzut błędnego określenia wysokości dochodu żony. Sąd uchylił rozstrzygnięcie kolegium o braku możliwości wniesienia odwołania. Wskazał, że ponieważ ośrodek pomocy społecznej nie przyznał skarżącemu świadczenia w pełnej wysokości, należało uznać, że skierowane do mężczyzny pismo zawiera w sobie także odmowę przyznania dodatku osłonowego w części ponad kwotę 480,75 zł. Odmowa jego przyznania wymaga zaś wydania decyzji administracyjnej, co wynika wprost z przepisów ustawy.
WSA dodał, że nie sposób uznać, że niezawarcie rozstrzygnięcia o odmowie przyznania świadczenia w informacji przesyłanej wnioskodawcy w trybie art. 2 ust. 11 ustawy pozbawia to pismo cech decyzji administracyjnej. Zawiera ono bowiem wszystkie niezbędne jej elementy, które są wskazane w k.p.a., takie jak oznaczenie organu administracji publicznej i strony, datę wydania, podstawę prawną, uzasadnienie faktyczne i prawne.
Reklama
Ponadto, jak wyjaśnia WSA, sformułowanie zawarte w art. 2 ust. 11 ustawy mówiące o tym, że przyznanie dodatku „nie wymaga wydania decyzji”, nie oznacza, że właściwy organ nie może tego zrobić, zwłaszcza gdy nie przyznaje wnioskodawcy świadczenia w maksymalnej wysokości. Odmienna interpretacja charakteru prawnego informacji uniemożliwiałaby osobie ubiegającej się o ten dodatek kontrolę w trybie odwoławczym podjętego rozstrzygnięcia co do jego zgodności z prawem, pozbawiając tym samym stronę środków prawnych pozwalających zweryfikować legalność działania organu władzy publicznej. Celem przepisów wprowadzających wymóg wydania decyzji w przypadku odmowy przyznania dodatku osłonowego była właśnie taka możliwość, a nieprzyznanie świadczenia w pełnej wysokości nie różni się od odmowy jego przyznania w określonej części. Dlatego zdaniem sądu SKO nie miało racji, a skarżący złożył odwołanie od decyzji ośrodka pomocy społecznej w części, w jakiej nie przyznał mu dodatku osłonowego. ©℗

orzecznictwo

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 19 października 2022 r., sygn. akt II SA/Ke 472/22 www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia