rozwiń >

Otwarta i dostosowana do wieku komunikacja

Zamiast unikać trudnych tematów, takich jak choroba, śmierć czy zmiany życiowe, rodzice budują z dziećmi relację opartą na zaufaniu, otwartości i empatii.

Korzystają z prostego, zrozumiałego języka i zachęcają do zadawania pytań, ucząc tym samym, że rozmowa na trudne tematy jest naturalna i potrzebna. Dzięki temu dzieci czują się swobodniej w wyrażaniu swoich myśli i uczuć, co przekłada się na ich umiejętności komunikacyjne i zdolność do obrony własnych granic.

Pomoc w nazywaniu i przeżywaniu emocji

Rodzice nie tylko uczą dzieci nazywania emocji, ale także pokazują im, że wszystkie uczucia – radość, smutek czy frustracja – są naturalne i akceptowalne.

Zamiast bagatelizować przeżycia dziecka frazami typu „nie płacz” czy „to nic takiego”, wspierają je poprzez empatyczne komunikaty, np.: „Widzę, że jesteś smutny, to w porządku. Jestem tutaj, żeby ci pomóc”. Taka postawa sprzyja rozwijaniu inteligencji emocjonalnej i uczy dzieci, jak radzić sobie ze swoimi uczuciami w zdrowy sposób.

Rozwijanie empatii i umiejętności patrzenia z perspektywy innych

Rodzice, którzy wychowują empatyczne dzieci, nie zmuszają ich do mechanicznych przeprosin. Zamiast tego skłaniają je do refleksji nad emocjami innych osób, zadając pytania takie jak: „jak myślisz, co teraz czuje twój przyjaciel?” czy „co mogłoby pomóc tej osobie poczuć się lepiej?”.

Takie podejście rozwija umiejętność dostrzegania perspektywy innych i świadomego wpływania na relacje z otoczeniem, co przekłada się na zdrowsze, bardziej wartościowe więzi społeczne – czytamy w CNBC.

Wspieranie w rozwiązywaniu problemów i stawianiu granic

Rodzice, zamiast natychmiast ingerować w trudne sytuacje, uczą dzieci samodzielnego radzenia sobie z problemami. Zadają pytania skłaniające do refleksji, np.: „co możemy zrobić, aby rozwiązać tę sytuację?” lub „chcesz posłuchać mojej rady, czy spróbujesz sam?”.

Dodatkowo uczą dzieci wyrażania swoich granic w jasny i stanowczy sposób, np.: „nie podoba mi się to, proszę przestań” czy „potrzebuję teraz chwili dla siebie”. Dzięki temu dzieci nabierają pewności siebie i lepiej radzą sobie w interakcjach społecznych.

Przygotowywanie dzieci na nowe sytuacje

Zamiast rzucać dziecko na głęboką wodę i liczyć, że poradzi sobie samo, rodzice wspierają je, przygotowując do nowych wyzwań.

Mogą to robić poprzez rozmowę o tym, czego dziecko może się spodziewać, np.: „podczas wizyty u lekarza pani doktor osłucha twoje serce i sprawdzi gardło” lub odgrywanie potencjalnych scenariuszy: „co możesz powiedzieć, jeśli ktoś będzie cię namawiać do czegoś, czego nie chcesz?”. Taka strategia redukuje lęk przed nowymi sytuacjami i buduje pewność siebie u dziecka.

Wykorzystywanie zabawy do nauki umiejętności społecznych

Zabawa to nie tylko forma rozrywki – to także sposób, w jaki dzieci uczą się o emocjach, relacjach i radzeniu sobie z trudnościami. Rodzice, którzy skutecznie rozwijają kompetencje społeczne u swoich dzieci, wykorzystują zabawę do nauki empatii, komunikacji i wyrażania granic – pisze CNBC.

Bawiąc się w odgrywanie ról, np. „Teddy idzie do lekarza! Co powinien powiedzieć?”, pomagają dzieciom oswajać nowe sytuacje. Dają im też przestrzeń na swobodną, nieskrępowaną zabawę, która rozwija kreatywność, pewność siebie i umiejętność współpracy.